Tijdens de Zoeklichttoogdag, die zaterdag werd gehouden, werd aangedrongen op het geven van het leven aan Christus. Feike ter Velde zei: „U moet uw leven aan Christus geven. U moet zelf die stap zetten. Als u het leven niet kiest, hebt u het niet. De klink van de deur zit aan de binnenkant.”Ds. Veldman antwoordde dinsdag op een vraag over deze zinsnede. Hij zei dat mensen Christus moeten loslaten als ze Hem zelf gegrepen hebben. „Wat uit de mens is, eindigt in de mens.” Hij voegde eraan toe: „Het is zo dat dat Heere een onberouwelijke keuze werkt in het hart. Maar het kan wel de vraag van Gods kind zijn: Ben ik begonnen of is God begonnen?”

De Vriezenveense predikant, een van de vijf sprekers, sprak over Davids berouw in 2 Samuël 12. Hij zei dat David niet de man naar Gods hart was omdat hij zo netjes had opgepast, want dat had hij niet gedaan. Hij was dat omdat God hem had liefgehad met een eeuwige liefde. „Vertrouw niet op je vroomheid en bekering. Je moet met je eigen bekering in de dood komen.”

De dag werd geopend door ds. J. Goudriaan uit Ede, die sprak over Psalm 3. Daarin kom je de drie stukken, ellende, verlossing en dankbaarheid, bij elkaar tegen, aldus de predikant. „Het begint met Davids ellende als hij moet vluchten voor zijn zoon Absalom. David mag geloven dat God hem in zijn ellende aanziet. Ten slotte roept David uit: „Het heil is des Heeren.”

Ontdekking
Ds. C. L. Onderdelinden uit Oldebroek sprak over de ootmoedige smeekbede van Daniël in Daniël 9:19. Hij zei dat „ontdekking, ontbloting en ontgronding” nodig zijn om tot Christus te komen. Ontdekking is „dat God mij laat zien wie ik ben. Als God dat laat zien, krijgt de zondaar een terugleiding en leert hij zien dat hij gezondigd heeft. De spiegel is nodig om tot genade te komen.” Ontbloting betekent dat een mens niets heeft voor God om te betalen en dat hij naakt voor God staat. Ontgronding ziet erop dat alle gronden buiten Christus, zoals kerkgang, tranen, gebeden en zuchten, wegvallen. Iemand die ontgrond is, heeft Christus nodig, aldus ds. Onderdelinden.

Hij hekelde het feit dat velen tegenwoordig met hun schuld hoogmoedig worden en zich beter voelen dan het „gepeupel”.„Kun je met je schuld voor God verschijnen?” vroeg hij zich af, om te vervolgen: „Echt berouw werpt de zondaar neer voor God en door het geloof richt God hem weer op.”

’s Middags sprak ds. J. van Prooijen uit Rijssen over David in de spelonk van Adullam (1 Samuël 22:1, 2). Hij trok geestelijke lijnen. „Benauwde mensen kunnen niet meer leven voor de satan en de wereld.” Hij vroeg of er ouders benauwd waren over de jeugd, die geen benauwdheid meer kent en zich vermaakt met mobiele telefoons en surfen op internet. Zij die een schuldeiser hebben, zijn zij die de eis van God in hun hart voelen: „Betaal wat gij schuldig zijt.”

Het is niet alleen nodig om te praten over schuld, maar ook om vruchten van de schuld te zien, aldus ds. Van Prooijen. „De laatste groep, degenen wier ziel bitter bedroefd is, zijn zij die de breuk tussen God en hun ziel inleven. Dan houdt het praten over schuld op.”

De laatste spreker, ds. H. Zweistra uit Elspeet, mediteerde over 1 Timotheüs 4:12b. Hij vertelde over een meisje dat tijdens leesdiensten in de kerk hoorde dat er een volk is dat God eert en God dient, maar dat zich afvroeg waar dat volk was. De predikant vond het belangrijk om een voorbeeld te zijn en niet alleen mooie woorden te spreken. „Wat zeggen onze kinderen van ons?”

Het was hem „een begeerte” om te zeggen dat hij een goede Heere heeft, een Koning Die hem nooit zijn vroeger gedane zonden zal verwijten. „Ik heb Hem lief omdat Hij mij eerst liefgehad heeft. De Heere bemint hen die het aankijken niet waard zijn.”