Een donker kruis staat eenzaam aan de rand van de Starnberger See. Daarbij een opschrift: ”Koning Ludwig II van Beieren. Ter herinnering aan de 13e juni 1886”. Hier verdronk koning Ludwig II, nog geen 41 jaar oud, samen met zijn begeleider psychiater Von Gudden.De twee zouden aan het begin van de avond samen langs het meer hebben gewandeld, luidt de meest gangbare theorie. Voor Ludwig, die overdag slaapt, begint dan pas de dag. Opeens kan hij de drang naar zelfvernietiging niet langer weerstaan en rent hij het water in.

Von Gudden probeert de koning tegen te houden, maar legt het af tegen de sterke man. Von Gudden overlijdt als gevolg van de schermutseling. De koning schrikt omdat hij een mens heeft gedood, krijgt een hartaanval en verdrinkt.

Wie op de bewuste plek het bord ”Verboden te zwemmen” negeert, begrijpt waar de raadsels omtrent de dood van Ludwig vandaan komen. Het water reikt hier slechts tot de knieën. Bovendien stond Ludwig II bekend als een goed zwemmer.

Officieel heet het dat hij is verdronken, samen met psychiater Von Gudden. Anderen houden het erop dat Ludwig zelfmoord pleegde, maar ook moord wordt niet uitgesloten.

Vooral de theorie dat de moord het werk van de Pruisische regering zou zijn geweest, heeft het in Beieren altijd goed gedaan. In het rooms-katholieke Beieren heerste sterke antipathie tegenover het protestantse Pruisen. De inlijving van Beieren in het rijk was daar voor een belangrijk deel debet aan.