Dat zei ds. J. Harteman, predikant van de hervormde gemeente van Hilversum en lid van het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk, dinsdagavond op een regionale ambtsdragersvergadering in het Groningse Noordhorn. De Gereformeerde Bond organiseert dit jaar een aantal ambtsdragersvergaderingen in het land over het thema ”Het ambt in de praktijk”.Volgens ds. Harteman laat de Rooms-Katholieke Kerk de gemeente totaal afhankelijk zijn van het ambt. „Zij denkt enkel en uitsluitend van bovenaf. Een scherpe scheiding gaat dwars door de gemeente: aan de ene kant staan de geestelijken, aan de andere kant de leken.”

Volgens de Hilversumse predikant heeft de Reformatie „vrijwel over de gehele linie de rooms-katholieke opvatting van het ambt afgewezen.” Volgens hem staat tegenover deze ambtsopvatting een ander uiterste. „Het is een vorm van laagkerkelijkheid. Men vindt het in de tijd van de Reformatie bij hen die zich fel tegen de priesterstand verzetten. Zij slaan door naar de andere kant. Zij verwerpen elk ambt in de gemeente. Het priesterschap van alle gelovigen wordt zo overheersend dat er voor bijzondere diensten van ambtsdragers geen plaats meer is.”

Ook deze ambtsopvatting is volgens ds. Harteman niet Bijbels. Hij verwees naar Efeze 4:12. „In de grondtekst lezen we in dit vers het woord ”diakonia”. Dit woord betekent dienstbetoon. Hiervan zijn onze woorden diaconie en diaken afgeleid. In het werk van diakenen wordt het dienstbetoon zichtbaar. Maar dit dienstbetoon is breder en dieper dan het ambt van diaken. Het is elk handelen ten dienste van de ander, dat we uit oprechte liefde doen. Deze roeping kunnen we alleen in de dienst van Christus in praktijk brengen.”

Ambtsdragers zijn volgens ds. Harteman door Christus in de gemeente gegeven „om alle gemeenteleden met het Woord te dienen en hen toe te rusten, zodat zij hun dienstbetoon kunnen verrichten. Het doel van het werk van een ambtsdrager is de gemeenteleden zelf verantwoordelijk te maken voor dienstbetoon. Het activeren van dienstbetoon is in het bijzonder aan de ambtsdragers toevertrouwd. Dienstbetoon is alles wat wij doen ten behoeve van een ander. Op deze wijze wordt de gemeente gebouwd. Dienstbetoon is de eerste doelstelling van de ambtsdragers en tegelijk ook van christelijke gemeente. Heel praktisch komt het erop neer dat we niet ten koste van de ander ons eigen voordeel zoeken. Anders gaat de een over de ander heersen, in plaats dat men elkaar in liefde dient.”

Volgens ds. Harteman is de gemeente te vergelijken met een vaartuig. „Bij een vaartuig kun je denken aan een gondel, maar ook aan een roeiboot. Wat is het verschil? In een gondel zitten de passagiers comfortabel te genieten en doen ze niets. Alleen de gondelier heeft het zwaar. Hij doet alles alleen. In een roeiboot doen ze het werk samen. Hoe hebben we onze gemeente ingericht? Als een gondel of als een roeiboot?”

Ds. Harteman waarschuwde ervoor ambt en genadegaven niet tegen elkaar uit te spelen. „Er zijn er die alle nadruk leggen op de éne charismatische gemeente, waar allen zonder meer aan elkaar gelijk zijn. Hiermee construeert men een tegenstelling tussen het ambt en de genadegaven die in de eerste gemeente werden gevonden. Wat is dan het resultaat? Het charisma komt tegenover het ambt te staan en de charismatische gemeente tegenover de geïnstitutionaliseerde kerk. In feite zet de charismatische beweging de ambten van de kerk opzij.”

Ambt en gemeente moeten op een harmonieuze wijze samengaan. „Christus geeft de ambtsdragers aan de gemeente. De relatie tussen ambtsdrager en gemeente wordt gelegd en bepaald door het Woord van God. Dat maakt beide ootmoedig voor God. In het Woord is de ambtsdrager gevangen. Maar door hetzelfde Woord is ook de gemeente gebonden. De macht is aan Christus, door het Woord.”