De Ruiter kent de vinder, maar wil zijn naam niet prijsgeven. „Het is een Nederlander, geen crimineel." Het muntstuk van 1 euro heeft een Belgische beeldzijde en als datum 1999. „Ik vermoed dat de euro afkomstig is van een Belgisch postkantoor, dat enige tijd geleden per ongeluk een aantal munten heeft uitgegeven. Waarschijnlijk hebben ze niet alle euro’s kunnen achterhalen."

De handelaar in Klaaswaal heeft zich geen moment bedacht en het geldstuk geruild tegen een gouden tientje uit 1897. „Dat staat in de catalogus voor 225 gulden", ruim honderd keer de waarde van 1 euro.

De Ruiter wil het muntje dolgraag houden. „Volgens mij ben ik de eerste die zoiets als particulier in handen krijg." Eist De Nederlandsche Bank het geldstuk op, dan zal De Ruiter geen problemen maken, „als ze beloven dat ik hem na 1 januari terugkrijg. Ik hoop in ieder geval dat ze me om dit handeltje niet zullen opsluiten."

De munthandelaar weet zeker dat het niet om een vals exemplaar gaat. „Ik zit lang genoeg in het vak. Dit is geen nepper." De euromunt gaat zeker niet in de verkoop. „Die komt keurig in een lijstje te zitten."