Adjunct-directeur Herbert van het verbond zei woensdag net als Heerts geïnspireerd te zijn door de Ziektewet. Werkgevers moeten tegenwoordig het loon bij ziekte de eerste twee jaar doorbetalen. Sindsdien doen ze volgens Herbert meer aan het voorkomen van ziekte, om de kosten laag te houden.Ook in het geval van werkloosheid prikkelt het volgens Herbert werkgevers om meer te investeren in hun werknemers als zij bij ontslag het loon maximaal een halfjaar of een jaar moeten doorbetalen voordat het personeelslid in de WW belandt. „Als ze een werknemer willen ontslaan, wordt het aantrekkelijk om te investeren in die persoon en hem met bijscholing aan ander werk te helpen”, aldus Herbert.

Juist vanwege de toenemende krapte op de arbeidsmarkt door vergrijzing is een meer activerende WW volgens de verzekeraars van belang. Beleidsmedewerker Voorn van het verbond meent dat een aanzienlijk deel van de huidige werkloosheid te vermijden is. Hij wijst erop dat nu de helft tot twee derde van de werklozen na een halfjaar WW-uitkering weer aan de slag is. Zij zullen bij een privaat voorportaal geen beroep meer doen op de WW-pot.

Voor mensen die na een halfjaar of jaar nog werkloos zijn, kunnen volgens verzekeraars de WW-rechten blijven bestaan. „Vooral ouderen en laag opgeleiden blijven nu langer werkloos en zijn vaak de eerste in een bedrijf die niet meer mee kunnen komen en ontslagen worden. Bij een private uitvoering worden werkgevers echter geprikkeld net zo goed in hen te investeren”, stelt Herbert.

Volgens het verbond is de deels private uitvoering alleen mogelijk als de overheid bepaalde voorwaarden schept. Herbert: „Het risico van ziekte en arbeidsongeschiktheid is statistisch te berekenen. Werkloosheid is dynamischer. Het is verschillend per bedrijf en bedrijfstak, maar wordt ook beïnvloed door algemene economische ontwikkelingen. Daardoor heb je te maken met enorme pieken en dalen.”

De conjuncturele risico’s moeten volgens het verbond in de branche worden afgedekt met een fonds, omdat verzekeraars het anders niet kunnen behappen. Ter illustratie van hoe snel de kosten kunnen oplopen bij een stijgende werkloosheid: tussen 2000 en 2004 zijn de totale WW-lasten verdubbeld van bijna 2 miljard naar ruim 4 miljard euro.

„Bovendien heb je bij ontslag en reorganisaties te maken met calculerend gedrag”, stelt Herbert. „Het kan niet zo zijn dat werkgevers zich kunnen gaan verzekeren zodra ze zien aankomen dat ze over een jaar moeten reorganiseren.” Daarom moeten werkgevers verplicht worden om zich te verzekeren.