Dat schrijft Gerry van der List in een speciale editie van het weekblad Elsevier, getiteld ”Islam. De essentiële gids bij de snelst groeiende religie ter wereld”.Kenners van de islam hebben vaak de neiging problemen te vergoelijken, constateert de vroegere medewerker van de Teldersstichting, het wetenschappelijk bureau van de VVD.

In zijn artikel, onder de kop ”Propaganda verpakt als wetenschap”, wijst hij op onder andere het recente rapport van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR), met als titel ”Dynamiek in islamitisch activisme”.

Van der List: „Met wetenschap had ”Dynamiek in islamitisch activisme” weinig te maken. De selectie van feiten was tendentieus en het omvangrijkste hoofdstuk vormde een lang verlanglijstje. Een lijstje dat gebaseerd is op wishful thinking, op wensdromen: als we de confrontatie maar niet zoeken met moslims, komt alles wel op zijn pootjes terecht.”

Ondanks de „evidente wetenschappelijke manco’s”, aldus Van der List, staken deskundigen -Maurits Berger, Ruud Peters- de loftrompet over deze studie. „Dit is een reactie die de beroepsgroep typeert. (…) De mantel der liefde bedekte veel, zodat allerlei problemen die zich nu in de omgang met moslims, nationaal en internationaal, voordoen, voor de bewust slecht geïnformeerde bevolking als een onaangename verrassing komen.”

Het WRR-rapport was niet de eerste „propaganda verpakt als wetenschap”, schrijft de Elsevierredacteur. Veertien jaar eerder, in 1992, verscheen bijvoorbeeld het boek ”De mythe van het islamitische gevaar” van de Leidse wetenschappers W. A. Shadid en P. S. van Koningsveld - die Van der List beiden typeert als „prof. ”Niks aan de hand”.” Illustratief is in zijn ogen ook de studie ”Islam” van de Britse theologe Karen Armstrong.

Volgens de oud-medewerker van de Teldersstichting doen de redeneringen van veel huidige islamologen sterk denken aan die van de „fellow travellers”, de „aanhangers van het „geloof der kameraden””, die ten tijde van de Koude Oorlog „op precies dezelfde wijze” argumenteerden. „Ook zij concentreerden zich op de splinter in het westerse oog en negeerden de balk in het andere oog.”

Van der List: „Tegenwoordig worden de fellow travellers beschouwd als uiterst naïeve figuren die met hun ideologische dwalingen de westerse vrijheid in gevaar hebben gebracht. Nu maar afwachten hoe de islamofielen over een paar jaar zullen worden beoordeeld. Voorlopig oefenen ze in elk geval een tamelijk grote invloed uit” - en hij verwijst dan naar de Amsterdamse arabist Ruud Peters, die bij processen voor de rechtbank optreedt „om uit te leggen waarom islamitische fundamentalisten ongelovigen uit de weg ruimen.”

Een van de weinige „tegendraadse” academici, stelt Van der List vast, is Hans Jansen, bijzonder hoogleraar voor het hedendaags islamitisch denken aan de Universiteit Utrecht. „Hij bevindt zich in een tragisch isolement”, aldus de auteur. „Maar de media houden van een tegendraadse academicus met een voorliefde voor polemiek, en laten Hans Jansen graag aan het woord.”