Als een rots in de branding rijst Goeree uit de golven omhoog. De vier dikke metalen poten waar het platform op staat, zijn bedekt met zeewier. De witte onderkant van het eiland, bijna 20 meter hoger, is op sommige plaatsen groen en beschadigd. Hoe hoog en ongenaakbaar het eiland vanaf een boot ook lijkt, bij een fikse storm slaan de golven er soms over heen. Het platform staat dan te schudden op zijn grondvesten.Toch staat Goeree al sinds 1972 onverstoorbaar op zijn plek: vanaf de vuurtoren van Ouddorp 18 kilometer de zee op. De stalen poten zijn met 30 meter lange heipalen verankerd in de Noordzeebodem. In totaal is het eiland 58 meter hoog, waarvan 34 meter boven water uitsteekt. Het gevaarte kostte destijds ruim 5 miljoen gulden, omgerekend zo’n 2,3 miljoen euro.

Goeree diende in de beginjaren simpelweg als vuurtoren op zee. De Rotterdamse haven groeide stevig en er kwamen steeds grotere schepen. Vanwege hun enorme diepgang moest er een speciale vaargeul voor hen worden gegraven: de Eurogeul. Lichtplatform Goeree markeert de meest zuidelijke punt van deze vaarroute. Nog eens 20 kilometer verder de Noordzee op staat het Europlatform dat het begin van de geul aangeeft.

Nog steeds is het licht van de kleine vuurtoren op Goeree een baken voor veel schippers. Belangrijker is echter de radar die op het dak van het torentje staat. Hierdoor kan het Havenbedrijf Rotterdam al op grote afstand zien welke schepen zijn richting op komen.

Een andere functie van het platform is het verzamelen van gegevens. Voor het KNMI zijn vooral de meteorologische gegevens belangrijk, voor eigenaar Rijkswaterstaat onder andere die over de kwaliteit van het water en de hoogte van de golven.

Daarnaast heeft KPN twee gsm-masten op het eiland staan, zodat de telecomaanbieder de enige is die midden op de Noordzee nog bereik heeft.

De combinatie van de gevoelige apparatuur en de soms barre omstandigheden vraagt om regelmatig onderhoud. Gemiddeld doen medewerkers van Rijkswaterstaat het eiland één keer per maand aan. Bij een rustige zee gaat dat per boot, bij wat meer wind per helikopter.

Op een zonnige vrijdag brengt de Vliestroom, een betonningsvaartuig van Rijkswaterstaat, vanuit de thuishaven Hellevoetsluis een bezoek aan het eiland. Kapitein Tony moet nauwkeurig manoeuvreren om het 38 meter lange schip goed langs de witte steiger te krijgen. Zodra de ”Vliestroom” vastligt, klimmen de eerste monteurs via een ladder langs een van poten omhoog.

Boven opent senior platformmedewerker Ed de Jong met een grote sleutel de deur van Goeree. Zodra hij naar binnen stapt, gaat er een oorverdovend alarm af. Rijkswaterstaat zit niet te wachten op ongenode bezoekers.

Het platform blijkt van alle gemakken te zijn voorzien. De koelkast en de diepvries in de grote woonkeuken zijn goed gevuld. De Jong: „Het gebeurt wel eens dat we hier onverwachts een nacht over moeten blijven, omdat het weer bijvoorbeeld is verslechterd. Dan is het wel handig dat je hier een maaltijd kunt klaarmaken.”

In totaal zijn er tien slaapplaatsen op Goeree. Vier bedden staan in dezelfde ruimte als de computers die de meetgegevens verwerken. Het is er drukkend warm. Een deur verder is de badkamer. Wie door het toilet naar beneden kijkt, ziet in de verte de blauwe golven.

„Het is geen luxe, maar ik kan het hier best een poosje uithouden”, zegt De Jong. „Deze zomer ga ik hier met zeven schilders heen om het eiland weer eens goed in de verf te zetten. In het verleden had ik er wel eens een paar die ruzie maakten. Ik heb toen om een andere ploeg gevraagd, want op zo’n klein eiland als dit moet je goed met elkaar op kunnen schieten.”