Ze zei niet langer te kunnen aanblijven, omdat zij niet meer het vertrouwen genoot van de collegepartijen VVD en PAL-Groen Links.

Ook Van Maaren-van Balen stapte op na een vertrouwenscrisis in het college over haar functioneren. De Haan voerde toen de regie.

Het openbaar maken van een vernietigend rapport over de gemeentelijke belastingafdeling was de aanleiding tot de val van De Haan. Als klap op de vuurpijl willen de raadsfracties van de Nieuwe Leeuwarder Partij (NLP) en de ChristenUnie dat alle wethouders van Leeuwarden opstappen. Ook een andere oppositiepartij, de SP, wil de overgebleven vier wethouders confronteren met de vertrouwensvraag.

Fractievoorzitter G. Jacobse van de NLP liet dinsdag weten al een motie van wantrouwen op zak te hebben. „Wat er nu nog zit, is niet meer in staat het bestuur van de stad ter hand te nemen." Volgens fractievoorzitter R. Boorsma van de SP heeft het voltallige college eerder dit jaar gedreigd collectief op te stappen als De Haan zou worden weggestuurd. „Daar moeten ze dan nu de consequentie maar uit trekken." Collegepartij VVD vindt dat de andere wethouders kunnen blijven. „Een paar maanden geleden heeft de rest van het college die collectieve verantwoordelijkheid ingetrokken. De Haan was individueel verantwoordelijk", aldus fractievoorzitter T. van Mourik.

Het bedrag dat Leeuwarden aan gemeentelijke belastingen dreigt mis te lopen, wordt geschat op meer dan 10 miljoen gulden. Door forse vormfouten bij gemeentelijke heffingen kunnen burgers en ondernemers volgens het rapport met succes bezwaar maken en betaalde belastingen terugvorderen.

Boek
Intussen gebeurt waar Leeuwarden bang voor was. Ex-burgemeester Van Maaren gaat een boek schrijven over haar Leeuwarder periode. „Ik heb erover nagedacht en besloten het te doen" zei ze dinsdag. Van Maaren-van Balen publiceerde in 1997 het boek “Te veel vrouw” over haar periode als wethouder in Haarlem.

Dat boek leidde tot veel opschudding. Van Maaren beschreef daarin de „macho-bestuurscultuur", waarin zij iedereen met naam en toenaam noemde. De gemeente Leeuwarden liet om die reden in de ontslagovereenkomst met Van Maaren een zwijgplichtclausule opnemen. De partijen mochten elkaar niet wederzijds publiekelijk beschadigen, op straffe van een boete van 50.000 gulden per overtreding. De zwijgplicht bleek juridisch niet houdbaar en werd anderhalve week later na landelijke commotie van tafel gehaald.