Het is een groot probleem. Kinderen die ’s nachts niet wakker worden van een volle blaas en hun plas dus maar laten lopen. Elke ochtend verschonen. Een gevoel van schaamte. Helemaal lastig wordt het als het kind uit logeren of op kamp gaat. Hoe verberg je dat je ’s nachts in bed plast? Want wie het niet geheim houdt, loopt grote kans gepest te worden.„Tot een leeftijd van vijf jaar accepteren we dat kinderen ’s nachts in bed plassen”, zegt incontinentieverpleegkundige Jannie Blom uit Zoetermeer. „Daarna eigenlijk niet meer. Toch kan het probleem tot een leeftijd van achttien jaar voorkomen. Sterker nog: Ik was vorige week bij een man van 39 die nog elke nacht in zijn bed plast.”

Oplossingen voor het probleem zijn er. De plaswekker bijvoorbeeld. Het is een onderbroekje met sensordraadjes. Zodra het kind de eerste druppels loslaat, klinkt een piepsignaal. Het kind wordt wakker en kan snel naar de wc lopen.

Maar niet in alle gevallen werkt de wekker. Sommige kinderen slapen zo vast, dat ze de piep niet horen. Dan is er het medicijn Minrin. Het zorgt ervoor dat de nieren minder urine aanmaken. Vaak is een combinatie van wekker en medicijn nodig om kinderen helemaal van het bedplassen af te helpen.

Bij 15 procent van de 200.000 bedplassers gaat het probleem vanzelf over. Bij 85 procent dus niet. En dat zijn de kinderen waar Blom zich zorgen om maakt. „Hardnekkig bedplassen kan grote psychische gevolgen hebben. Kinderen worden onzeker, schamen zich. Soms maken ouders het probleem onbedoeld erger. Dan geven ze hun kind straf als het weer in bed heeft geplast. Maar dat werkt averechts. Het kind wordt bang en plast daardoor nog vaker in zijn bed.”

Woensdag lanceerde Blom in speelpark Oud Valkeveen in Naarden een website tegen bedplassen: www.houdhetdroog.nl. „Ouders én kinderen kunnen daar hun vragen kwijt.” En als dat niet afdoende is, gaat Blom op huisbezoek. In heel Nederland. Ze heeft er ervaring mee. „Ik bezoek in Zoetermeer en omgeving gezinnen waar ik grote problemen tegenkom. Vooral onder allochtonen, vanwege de doorgaans grote gezinnen. Ik was laatst in een gezin met veertien kinderen, van wie er acht in bed plasten. Dan heb je het als ouders zwaar.”

Maar ook in autochtone gezinnen met bedplassers kan Blom haar verhaal kwijt. „Ouders weten soms niet goed raad met het probleem, omdat er een taboe op rust. Door er open en eerlijk over te praten, verdwijnt een stuk schaamte en komt de oplossing dichterbij.”

De moeder van Booy -met haar negenjarige zoon aanwezig bij de lancering van de website- bevestigt het verhaal van Blom. „Ik stond aanvankelijk sceptisch tegenover zo’n huisbezoek. Maar ik moet toegeven dat het toch wel zinvol is. Jannie had allerlei extra informatie bij zich en liet plaatjes van het menselijk lichaam zien, zodat het ook voor Booy duidelijk werd wat er gebeurt als je plast. Dat was heel verhelderend voor hem.”

Bedplassen heeft volgens Blom meestal niets met medische of psychische oorzaken te maken. „De kinderen zijn overdag droog, drinken goed en drukken goed. Het zijn leuke jongens en meisjes, die alleen het probleem hebben dat ze ’s nachts niet wakker worden van een volle blaas.”

De plaswekker al dan niet in combinatie met het medicijn Minrin heeft bij 80 procent van de kinderen succes, weet Blom. „Ouders moeten bij gebruik van het medicijn wel alert zijn op eventuele bijwerkingen. Kinderen kunnen er hoofdpijn of dikke vingers van krijgen. Het zijn geen ernstige klachten, maar je moet ze wel altijd melden bij de huisarts.”

Om het geld hoeven ouders van bedplassers het niet te laten. Verzekeraars vergoeden Minrin, mits op doktersadvies voorgeschreven. En hoe zit dat met een eventueel huisbezoek van Blom? „Dat wordt betaald uit de AWBZ. Als ik er heel ver voor moet rijden, vraag ik alleen een bijdrage in de reiskosten.”

Booy is van het probleem af. Hoe het voelt dat hij ’s morgens in een droog bed wakker wordt? „Heel anders.” Dat de plaswekker hem ’s nachts het bed uitjaagt, is „ook een beetje irritant”, vindt hij, „want ik wil slapen.” Heeft Booy nog een boodschap voor andere bedplassers? „Dat ze zich niet hoeven te schamen.”