Onmiskenbaar is Volkert van der G. op dit moment de Nederlandse gevangene wiens positie het meest gevoelig is. Het delict waarvan hij verdacht wordt (en waarvan ook voor 99 procent zeker is dat hij het gepleegd heeft) heeft grote opschudding in de samenleving veroorzaakt. Meer dan welke moord ook die de laatste honderd jaar werd gepleegd.

Wanneer hij ontsnapt of wanneer hij zich in zijn cel zou ophangen, zou dat veel deining geven. De minister van Justitie zou zeker het verwijt te horen krijgen dat er onvoldoende voorzorgsmaatregelen waren getroffen om deze verdachte te bewaken.

Daarbij komt dat de LPF op het punt staat tot de regering toe te treden. Een ontsnapte Volkert zou voor de LPF-fractie zo ongeveer reden zijn om een kabinetscrisis te forceren. In dit verband is het gelukkig dat de portefeuille van Justitie niet in handen komt van de LPF maar van een CDA’er, de voormalige informateur Donner.

Al die commotie neemt echter niet weg dat de vermoedelijke moordenaar van Pim Fortuyn zoveel mogelijk behandeld moet worden volgens de regels die gelden voor andere verdachten van zware misdrijven. Er is al een keer door minister Korthals een noodmaatregel in werking gesteld, speciaal met het oog op hem. Daar moet het maar bij blijven. Aan gelegenheidswetgeving zit altijd een luchtje.

Bij de politieverhoren heeft Van der G. niets losgelaten en het is de vraag hoe hij zich tijdens de rechtszaak zal opstellen. Wellicht blijft hij dan zwijgen, maar het is ook denkbaar dat hij de publieke behandeling van zijn zaak zal aangrijpen om aan de Nederlandse bevolking duidelijk te maken door welke nobele motieven hij gedreven werd en hoezeer het nodig was dat de als een komeet opkomende Rotterdamse politicus vermoord werd.

Het zou daarom goed zijn wanneer die rechtszaak niet te lang op zich liet wachten. Dat geldt trouwens ook voor allerlei andere geruchtmakende en minder geruchtmakende rechtszaken. Door capaciteitsgebrek bij de rechterlijke macht duurt het tegenwoordig veel te lang voordat de verdachten moeten voorkomen. Zowel naar de verdachte toe als ook naar de maatschappij is dat verkeerd.

Wanneer het rechterlijk vonnis eenmaal is uitgesproken en Volkert van der G. hopelijk voor vele jaren achter de tralies verdwijnt, kan dat bijdragen aan de emotionele afwikkeling van de zaak, met name in de kring van de LPF.

Inmiddels worden we echter geconfronteerd met een hongerstaking. Nu kan een gezonde kerel zo’n hongerstaking best een poosje volhouden, maar wie niet eet, blijft op den duur niet in leven.

De vraag is dan of Van der G. op een gegeven moment onder dwang gevoed moet worden, zodat hij in ieder geval de rechtbank haalt. Een CDA-kamerlid pleitte daarvoor. In ieder geval mag de hongerstaking niet leiden tot concessies van de kant van justitie.