Het begint met een telefoontje van de dichter naar de grondtaalkenner: hij of zij laat zich over de inhoud en taalkundige details van de oorspronkelijke psalm bijpraten.De dichter kan aan de slag. De psalm moet de taal krijgen die twee mensen in een bushokje tegen elkaar zouden kunnen gebruiken. „Dat is moeilijk. In de eerste plaats omdat de psalmen natuurlijk bestaan uit geloofstaal, en die hoor je nu eenmaal niet vaak meer in bushokjes. In de tweede plaats omdat het een bijzondere gevoeligheid eist voor moderniteit.” Dichters als Menno van der Beek, Rien van den Berg, Ria Borkent, Liesbeth Goedbloed en René van Loenen doen hun best de berijming wel modern maar niet te trendy te maken; hij moet jaren mee kunnen.

Is de tekst klaar, dan komt de componist aan de beurt. Hij moet goed luisteren naar de emotionele kleur van de psalm en proberen die in muziek te vertalen. Dat betreft doorgaans popmuziek, in de brede zin van het woord - van klezmer tot country, van rock tot blues. De componisten -onder anderen Jurgen van Harskamp, Roeland Smith, Kees van Setten, Misja Jonker, Sergej Visser (ook dichter) en Cees de Vreede- kiezen in de praktijk meestal rustige popmuziek. Initiatiefnemer Rien van den Berg liet in 2003 weten dat niet alle muziektalen passen. „House, dance of trance, dat is ten enenmale ongeschikt. Wij willen binnen de moderne muziek zoeken naar een taal die past bij de eerbied en grootsheid van de psalmen.”

Heeft de tekst een muzikale vorm gekregen, dan gaat hij terug naar de dichter. Ria Borkent: „Ik buig de tekst weer naar de muziek toe en ik ga de muziek ook uitbuiten. Als ik bijvoorbeeld momenten ontdek waar vocalen (de oo’s en de aa’s) goed zouden klinken, dan pas ik de tekst aan. Het moet er uiteindelijk allemaal heel vanzelfsprekend uit komen te zien.”