Het nieuwe wetsvoorstel ”De cultuur- en recreatiedagwet” wil enerzijds commerciële activiteiten op de sabbat aan banden leggen maar anderzijds meer culturele en recreatieve activiteiten toestaan, zo meldt de krant Jerusalem Post. Ook moet er op beperkte wijze gebruikgemaakt kunnen worden van het openbaar vervoer.Natan Sharansky, parlementslid van Likud en een van de drijvende krachten achter het wetsvoorstel, zegt in de Jerusalem Post dat hij het wetsvoorstel ziet als een compromis tussen gelovige en niet-gelovige Joden. „Steeds meer mensen worden gedwongen zeven dagen in de week, 365 dagen per jaar te werken. Wij willen met dit voorstel een compromis sluiten tussen de seculieren en de religieuzen. Aan de ene kant wordt een stuk van de sabbatsrust gehandhaafd, terwijl anderzijds niet-religieuzen beperkte toegang krijgen tot het openbaar vervoer en recreatieve voorzieningen.”

Een woordvoerder van de religieuze Shaspartij heeft laten weten dat zijn partij het wetsvoorstel verwerpt. „Dit stimuleert een verdere ontheiliging van de sabbat.”

Ook Meir Porush, parlementslid van het United Torah Judaism (UTJ), is een tegenstander van het initiatief. „De sabbat is een heilige dag met geboden en verplichtingen. Niet slechts een dag met een culturele, sociaaleconomische en nationaalhistorische betekenis (…). De sabbat is bovenal Gods eeuwigdurend verbond met het Joodse volk. Het wetsvoorstel verdraait de inhoud en de ziel van de Joodse rustdag.”

Michael Melchior van de Arbeidspartij verwijt Porush in een reactie dat „om mensen zoals hij de staat Israël de sabbat zal verliezen als een nationale rustdag.”

Ondanks de steunbetuigingen uit diverse partijen zal het niet gemakkelijk zijn om het wetsvoorstel door de Knesset te krijgen. Veel seculiere Israëli’s zijn moeilijk te overtuigen van het nut van deze wet. Het parlementslid Yacimovich, die zichzelf ziet als „volledig seculier”, is echter ten volle overtuigd van het nut en de noodzaak van de nieuwe wet voor de hele Israëlische samenleving. Zij hecht vooral veel waarde aan de sluiting van de winkels op de sabbat.

Yacimovich: „Er zijn mensen in dit land die gedwongen worden zeven dagen te werken. Als een Jood in een ander land geen baan zou krijgen omdat hij op zaterdag niet wil werken, zouden we schreeuwen dat er sprake is van antisemitisme. Maar in Israël vinden we het gewoon dat er mensen zijn die gedwongen op de sabbat moeten werken.”

Ook parlementslid Sharansky ziet dit als een belangrijk onderdeel van de wet: „Mensen zeggen dat zij het recht willen hebben om te winkelen wanneer zij willen, maar als jij beslist dat je het recht hebt om een jurk te kopen, betekent dat dat honderden winkels verplicht zijn om hun deuren te openen zodat er voor jou keus is om de jurk te kopen.”

Parlementslid Zevulun Orlev (NUNRP) is van mening dat het te vroeg is om dit wetsvoorstel te publiceren. „Het idee is positief, maar politici hebben de steun nodig van rabbi’s wanneer zij willen dat hun initiatief meer is dan een mediahype.”

Uit gegevens van het Israëlische ministerie van Werkgelegenheid en Sociale Zaken blijkt dat 18 procent van de Israëlische beroepsbevolking in 2002 op de sabbat werkte. Dat komt neer op ongeveer 324.000 mensen. Uit de cijfers blijkt niet hoeveel werkenden hiervan de Joodse religie aanhangen of voor Joden toegestaan noodzakelijk sabbatswerk verrichten zoals in ziekenhuizen of bij de veiligheidsdiensten. 16 procent van de werkenden op de sabbat werkt zeven dagen in de week. De gemiddelde werkweek voor iemand die ook op de sabbat werkt is 50 uur. Dat is gemiddeld 11 uur meer dan iemand die niet op de zaterdag werkt.