Drs. J. Douma, die woensdag aan het Erasmus Medisch Centrum promoveerde, constateert dat in een onderzoek naar de kloof tussen de hulpbehoefte en de ontvangen hulp onder deze jongeren. Daarin is zowel de rol van de ouders als die van de hulpverleners nagegaan.Vergeleken met normaal begaafde leeftijdsgenoten hebben zwakbegaafde jongeren en jongeren met een lichte tot matige verstandelijke beperking een drie à vier keer hoger risico op het ontwikkelen van emotionele of gedragsproblemen. De meeste doen zich over een langere periode voor.

Vaak blijken deze gedragsproblemen een voorbode van antisociaal en crimineel gedrag op latere leeftijd. Volgens het onderzoek hebben vooral jongens en mlk-scholieren tussen de 11 en de 17 jaar de neiging tot stelen, brandstichten, het plegen van lichamelijk geweld en spijbelen.

In 60 procent van de gevallen worden problemen door ouders herkend. Van alle ondervraagde ouders gaat 80 procent op zoek naar mogelijkheden om daar wat aan te veranderen.

In veel gevallen komt het echter niet tot daadwerkelijk contact met een hulpverlener, aldus Douma. Ouders onderschatten de problemen of beschouwen ze als zijnde van tijdelijke aard.

Ook negatieve ervaringen met professionele hulpverleners en onvoldoende zicht op de beschikbare zorg spelen een rol.

De bevindingen van Douma sluiten aan bij een onderzoeksrapport over jongeren met een lichte verstandelijke handicap uit 2004. Daarin constateerden drie Bureaus Jeugdzorg uit de regio’s Drenthe, Amsterdam en Zuid-Holland-Zuid dat deze jongeren het risico lopen tussen de wal en het schip te belanden.

Van de naar schatting 100.000 tot 180.000 jongeren met een licht verstandelijke handicap maakte in 2004 slechts 10 procent van de jeugd- of gehandicaptenzorg gebruik.

Pogingen van het ministerie van VWS om de hulp aan deze jongeren uit de AWBZ over te hevelen naar de Bureaus Jeugdzorg werden vorig jaar na krachtige protesten bevroren. Op dit moment is onduidelijk of deze maatregel volgend jaar alsnog wordt ingevoerd.