Tegengas
Bij uitgeverij Contact zagen ze het al helemaal voor zich. ”Oorlogshonger”, een bij Contact uitgegeven verhalenbundel van journalist Frans van Deijl, zou worden overhandigd aan het peloton militairen dat onlangs is uitgezonden naar Afghanistan.
Plaats van handeling had het vliegveld moeten zijn waar de manschappen afscheid namen van hun geliefden. Maar defensievoorlichter Nico van der Zee stak er een stokje voor.Schrijver Van Deijl reageerde op z’n zachtst gezegd niet blij. De weigering van het ministerie om de overhandiging van zijn boek te organiseren, is volgens hem belachelijk en vreemd.
Is dat ook zo?
Defensievoorlichter Nico van der Zee: „Nee, daarvoor hadden we goede redenen. Het verzoek bereikte ons pas twee dagen voordat het allemaal zou moeten gebeuren. Dat is veel te kort dag. Verder wilden we ons uitgebreider in het boek zelf kunnen verdiepen. We begrepen dat het ging om personen die door oorlogen zijn gefascineerd. Ook vroegen we ons af waarom het ministerie bij de presentatie van het eerste exemplaar een rol zou moeten spelen. Het riekte toch wat naar een reclamestunt.”
Jezelf in zo’n boek verdiepen, is toch altijd nog een stuk nuttiger dan bijvoorbeeld filmpjes kijken.
„O, maar als ministerie doen we er alles aan om de leeslust van militairen aan te wakkeren. Daarom werken we ook aan een boekenlijst met tips. Als ik me niet vergis, krijgen de militairen voor de uitzending ook een Bijbel overhandigd. Dus zegt u niet dat we ze verstoken houden van verantwoorde lectuur.”
JG
Groeten
Doe toch eens gezellig. Vanuit die gedachte is woningbouwcorporatie Interstede, die 5000 huizen in Dordrecht en Zwijndrecht beheert, vorige week een campagne gestart die bewoners ertoe moet bewegen elkaar te groeten.
„Wonen is meer dan een dak boven je hoofd hebben”, licht woordvoerster H. Saly de actie toe. „Het gaat ook om leefbaarheid in een wijk. En die staat onder druk. Daarover krijgen we steeds meer signalen. Vroeger was het een normaal gebruik dat buren elkaar groetten. Door de komst van meer jongeren, ook uit andere culturen, zijn die gebruiken vervaagd. Wij willen nieuwe bewoners bij het handje nemen.”
Is het niet triest dat zo’n campagne nodig is?
„Eigenlijk wel. Vaak is het geen onwil dat mensen elkaar niet groeten. Er is meer sprake van angst. Verstaan mensen mij wel? Taal is een barrière. Allochtonen kunnen zich ook afvragen: Ben ik hier wel welkom?”
Is de actie niet wat betuttelend?
„Dat dachten wij aanvankelijk ook. Daarom hebben we de campagne voorgelegd aan klantpanels. Maar dan blijkt dat mensen het meestal wel prettig vinden als ze bij de hand genomen worden. In de trant van: prettig, ik tel mee.”
Het verhaal gaat dat bewoners een papieren hand in de bus krijgen. Is dat nou zo’n sterk idee?
„Dat verhaal is een eigen leven gaan leiden. Op een informatiefolder staat een hand afgedrukt. Die zouden mensen kunnen uitknippen.”
Deze actie is niet bedoeld voor buren die als kat en hond samenleven?
„Daar is de campagne niet zozeer voor. Het gaat erom dat mensen die elkaar als gewone buren in portieken tegenkomen, weer gaan groeten.”
JV