Als iemand zich woensdag aangesproken moest voelen op een door het ministerie van Binnenlandse Zaken georganiseerd symposium over de toekomst van politieke partijen, is het wel Van Bijsterveldt, sinds 2002 voorzitter van het CDA. De partij is met 69.000 leden nog de grootste van het land. Maar wat betekent dit aantal vergeleken met bijvoorbeeld de KVP, die in 1958 nog 394.000 leden telde? Bovendien is het einde van de terugloop nog lang niet in zicht. Alleen al in de periode 1995-2005 verdween een kwart van alle CDA-leden.Hoe komt het dat het CDA al jaren kampioen ledenverlies is?
„Een van de factoren is dat we veel oudere leden hebben. Die overlijden of zeggen hun lidmaatschap op omdat ze zich te oud vinden om zich nog met politiek te bemoeien. Vanaf 2002 zijn er ook nogal wat opzeggingen vanwege het kabinetsbeleid. Maar daartegenover staan 1500 aanmeldingen van mensen die zeggen: jullie voeren in een moeilijke tijd een noodzakelijk beleid. Daarom word ik juist nu lid.”

Toch blijft het saldo zwaar negatief. Wat onderneemt u daartegen?
„Enthousiast proberen nieuwe mensen te werven. Dat moet vooral lokaal gebeuren. Wat heel goed werkt is als mensen in hun vrienden- en kennissenkring actief reclame maken. CDA-leden zijn niet zelden mensen die tevens in andere vrijwilligersorganisaties participeren. Op deze wijze heeft men er in Putten in korte tijd 150 nieuwe leden bij gekregen.”

Blíjven ze ook?
„Alleen als je hun het gevoel geeft dat ze ertoe doen. Leden werven is één, leden actief inzetten in je organisatie is twee. In het CDA hebben we een jaar geleden veel succes gehad met de zogeheten fonteinavonden. Avonden waarop mensen mochten vertellen wat hen nu echt bezighield, waar ze zich werkelijk zorgen over maakten. Verrassend genoeg was een van de uitkomsten: duurzaamheid. Een thema dat in de politiek helemaal niet hoog op de agenda staat.”

Als ze dat hebben kunnen zeggen, zijn leden tevreden?
„Je kunt nog een stap verder gaan. Vrijdag is er een congres over het thema ”Beroepseer en beroepszeer”. Er doen meerdere maatschappelijke organisaties aan mee, maar het CDA is de initiatiefnemer. Kern van het congres is dat we aansluiten bij de diepste drijfveren en idealen van mensen. Waarom bent u nu eigenlijk docent of verpleegster geworden? Wat zag u in dat beroep? En wat is de oorzaak waarom u nu zegt: ik kan mijn vak niet meer fatsoenlijk uitoefenen? Zijn dat de regels, de bureaucratie? Door op die manier aan te sluiten bij het idealisme van mensen, proberen we een beweging op gang te brengen.”

Het CDA is de enige grote partij waar de leden niet direct hun lijsttrekker kunnen kiezen. De CDA-jongeren zeggen dat een tweestrijd à la Rutte-Verdonk de partij aantrekkelijker maakt…
„Ik weet niet of dat zo is. Dat weet ik echt niet. Het lijkt me niet voor de hand liggen dat wij als CDA zoiets gaan doen. Maar geheel uitgesloten is het ook niet.”