Een interview met Bill Clinton, bezuinigingen in België, een oproep aan president Bush en de zoveelste aansporing om de Britse troepen uit Irak terug te trekken.Der Spiegel
Het Duitse weekblad Der Spiegel plaatst deze week een interview met Bill Clinton. De Amerikaanse oud-president is tegenwoordig vooral actief voor The Clinton Global Initiative, een discussieplatform van zowel rijke als arme landen om gezamenlijk mondiale problemen aan te pakken. Hij beschouwt het vooral als een opluchting dat hij zijn verantwoordelijkheden als staatshoofd heeft kunnen afleggen. Maar dat heeft ook nadelen.

„Vergeleken met de tijd dat ik nog president was, heb ik nu niet meer massa’s mensen die voor me werken. Maar ik heb wel de mogelijkheid om me op een aantal gebieden te concentreren en me daar jaar in, jaar uit mee bezig te houden. Als je president van de Verenigde Staten, of bondskanselier van Duitsland bent, is er een voortdurende strijd tussen dat doen waarvoor je naar het Witte Huis gekomen bent, en wat andere mensen van je willen.”

„Ik probeerde het betere Amerika te vertegenwoordigen toen ik president was. Nu hoef ik niet meer zo veel controversiële posities in te nemen. Zoals iedereen die een land met enige omvang leidt en wiens beslissingen anderen raken, moest ik steeds opnieuw dingen doen waar mensen het niet mee eens waren, zowel binnen als buiten het land. Maar ik heb altijd geprobeerd het betere gezicht van Amerika te beschermen. (…) Nu ik vrij van de verantwoordelijkheden van mijn vorige baan ben en vrije keuzes kan maken, is het wellicht gemakkelijker het betere Amerika te vertegenwoordigen.”

De Standaard
De Belgische regering maakte vorige week de bezuinigingen bekend die ze in de komende begroting wil opnemen. Voor de Vlaamse krant De Standaard waren de voorstellen weer het oude liedje: eerst de spanning opdrijven en vervolgens verklaren dat het allemaal wel meevalt.

„Vanaf de jaren zeventig tot aan het aantreden van de regeringen-Verhofstadt in 1999, kende dit land twee collectieve geselingen per jaar: eentje bij de voorstelling van de begroting in het najaar, en eentje bij de voorstelling van de begrotingscontrole in het voorjaar.”

„Sinds 1999 wordt bij de begrotingsopstelling en bij de begrotingscontrole de spanning telkens wel opgedreven. Maar als de ministers naar buiten komen met hun besluiten, luidt het steevast „dat er geen maatregelen bij zijn die pijn doen.” Vaak volgen dan zelfs enkele beslissingen die „leuk zijn voor de mensen.” Zo ging het ook bij de begrotingscontrole die de regering gisteren afrondde.”

„Is dat verkeerd? Moet het altijd pijn doen om goed te zijn, zo reageert de regering dan. Nee, dat moet niet. Maar het is niet omdat de patiënt niets voelt, dat hij plots gezond is. Dit land is en blijft ziek in een aantal bedjes. Pijnloze begrotingscontroles wekken onterecht de indruk dat dit niet het geval is en dat er maar matig aan gewerkt moet worden.”

The Christian Science Monitor
Na de verkiezingen in Israël en de Palestijnse gebieden, is er een nieuw tijdperk voor het Midden-Oosten aangebroken. Een gouden kans voor de Amerikaanse president George W. Bush om zijn stempel op het vredesproces te drukken, vindt de Christian Science Monitor.

„Beide volken hebben regeringen gekozen die een geheel ander pad naar vrede willen inslaan. Des te meer reden voor president Bush om krachtig in te grijpen aan beide kanten.” (…)

„Dat Israël en de Verenigde Staten verbonden zijn door een gemeenschappelijke terreurdreiging, werkt ook in tegenovergestelde richting. De VS hebben een terreurprobleem, juist doordat ze zulke nauwe banden met Israël onderhouden. Bush kan nauwelijks volhouden dat hij het wereldwijde terrorisme bestrijdt, als hij toestaat dat het Israëlische scheidingshek 8 procent van de Westelijke Jordaanoever inpikt en dat bijna 400.000 Joodse kolonisten het Palestijnse gebied eruit laten zien als een Zwitserse gatenkaas.” (…)

„Beide zijden hebben gesproken door middel van verkiezingen. Nu is het de beurt aan Bush om te spreken.”

The Daily Telegraph
Het Britse dagblad The Daily Telegraph spoort de buitenlandse troepen nog maar eens aan Irak zo snel mogelijk te verlaten. Over de vraag of de militairen weg moeten, is iedereen het volgens de krant al eens. De vraag is alleen wanneer.

„Drie jaar na de oorspronkelijke invasie zouden voorstanders van de oorlog de situatie eens met meedogenloze duidelijkheid onder ogen moeten zien. Drie jaar is meer dan genoeg tijd om een nieuwe generatie van politierekruten en militairen te trainen.”

„De voortdurende opstand kan niet langer als een schoonmaakoperatie worden beschouwd, of als een voortzetting van de militaire campagne. De vraag die we ons moeten stellen is of onze troepen een burgerlijk conflict onder controle houden, dat er toch wel zou zijn geweest, of dat zij in feite de onrust vergroten, juist door hun aanwezigheid.”

Samenstelling: Mr. Richard Donk