„Veel gepensioneerden zagen de bijdrage in de ziektekosten die zij voorheen van hun ex-werkgever ontvingen, per 1 januari 2006 als sneeuw voor de zon verdwijnen. Dit scheelt de getroffenen jaarlijks tussen 1000 en 2000 euro in hun portemonnee”, aldus een woordvoerder van de organisatie tegenover het ANP.Volgens de Unie KBO is de bijdrage van de ex-werkgever voor vutters en gepensioneerden in de helft van de gevallen geschrapt. De organisatie houdt zowel het kabinet als de vakbonden en de werkgevers hiervoor verantwoordelijk.

Volgens de woordvoerder stellen de sociale partners dat het kabinet het schrappen van de werkgeversbijdrage wettelijk mogelijk heeft gemaakt. Het kabinet vindt op zijn beurt dat de bonden en de werkgevers samen tot het verdwijnen van de bijdrage hebben besloten in cao’s, aldus de zegsman.

De vakcentrales voelen zich onterecht bejegend door de Unie KBO. „Het is niet eerlijk om ons de schuld te geven. Wij zijn al sinds januari bezig om het inkomensverlies aan de kaak te stellen. Wij hebben liever dat de Unie KBO daaraan meewerkt in plaats van in het verleden te blijven hangen met de schuldvraag”, zegt een woordvoerder van de FNV.

Volgens Unie KBO zijn het vooral oud-leraren en gepensioneerde ambtenaren die het in hun portemonnee voelen. De schuldige is het kabinet, die als werkgever veel van de tegemoetkomingen in de ziektekosten voor ex-werknemers heeft geschrapt, zegt ook het CNV bij monde van vicevoorzitter R. van Splunder van het CNV.

Werkgeversorganisatie MKB-Nederland vindt dat de bonden zich er niet zo gemakkelijk van af kunnen maken. „Het kabinet heeft besloten tot een verplichte werkgeversbijdrage voor alle werknemers. De FNV heeft dat omarmd. Daarmee is de bijdrage voor ex-werknemers door werkgevers niet verplicht. Ik voel me dus niet zo aangesproken”, zegt secretaris sociale zaken Karin Kuipers. VNO-NCW zegt geen opvatting te hebben.

De Unie KBO is met 275.000 leden de grootste ouderenorganisatie van Nederland. Door het koopkrachtverlies voor veel ouderen heeft de vereniging het vertrouwen in het overleg tussen bonden, werkgevers en kabinet verloren.