Het familiebedrijf startte in 1960 met één vrachtauto. Directeur Gert van Deuveren: „Mijn vader vervoerde zand en grind en startte ook onze handel in sierbestrating. Eind jaren ’60 vroeg Rijkswaterstaat hem of hij wilde strooien bij gladheid. Dat was voor mijn vader een prettige combinatie, want in de winter ligt het tuinwerk praktisch stil.”Gert van Deuveren kwam in 1994 het bedrijf versterken. Drie jaar later ontdekte hij een gat in de markt. „Rijkswaterstaat liet een proef doen met botsabsorbers - vrachtauto’s waaruit bij een aanrijding een grote airbag klapt. Een praktisch redmiddel voor de weggebruiker, maar ook voor de wegwerker die achter de auto aan het werk is. Ik heb er direct een aantal aangeschaft. En de verhuur liep vanaf het begin goed. Inmiddels verhuur ik negen verschillende typen die bij wegwerkzaamheden door het hele land worden ingezet.”

Vijf jaar geleden deed Van Deuveren opnieuw een vondst: de tekstkar. „Ik liep al tijden na te denken over een goede en makkelijke manier om mensen te bereiken en te informeren. Tijdens een vakantie zag ik een foto in een krantje staan van een karretje met daarop een oplichtende tekst. Ik heb het plaatje direct uitgescheurd en in mijn portemonnee gedaan. Toen we weer thuis waren, ben ik gaan zoeken op internet. Op die manier kwam ik aan de juiste adressen en contactpersonen.”

Inmiddels beschikt de Hoevelakense onderneming over enkele tientallen tekstkarren. In alle soorten en maten. „Het kleinste tekstkarretje weegt 600 kilo, de allergrootste -een dieplader- 15 ton. Dan hebben we het over een grote arm die 5,5 meter boven de weg hangt. Het mooie van onze systemen is dat ze op een schone manier informatie verspreiden. De tekstkarren werken bijna allemaal op zonne- en/of windenergie.”

Vanuit het kantoor in Hoevelaken kunnen de medewerkers alle tekstkarren via modems bereiken en op ieder moment van de dag de tekst aanpassen. Dat is handig bij calamiteiten. Zo kantelde er begin januari een tankwagen op de A1, waardoor de snelweg urenlang was afgesloten. „Al snel belde Rijkswaterstaat. Zij wisten nog niet precies wat er aan de hand was, maar het was wel duidelijk dat er sprake was van een ernstig ongeval. Op dat moment laten wij een aantal vrachtwagens met tekstkarren uitrukken. Die rijden vervolgens een door ons uitgestippelde route langs knooppunten om daar de karren te plaatsen. Toen we eenmaal wisten wat er precies aan de hand was, konden we via de modems op ons kantoor de juiste tekst op de schermen plaatsen om automobilisten een andere route te adviseren.”

Behalve bij calamiteiten maakt Rijkswaterstaat ook tijdens campagnes gebruik van de diensten van het Hoevelakense bedrijf. „Onlangs ondersteunden we bijvoorbeeld de ”I love”-campagne van de overheid. Op onze nieuwste tekstkarren kunnen we probleemloos allerlei symbolen, verkeersborden en bewegende beelden tonen.”

Van Deuveren wordt verder veel ingeschakeld bij grote evenementen. „SAIL 2005 deden we onder meer. Tekstkarren wezen bezoekers van SAIL de weg. We kregen een ruimte naast de kamer van het crisisteam van de politie ter beschikking. Als er iets aan de hand was, gaven zij dat aan ons door zodat wij direct de route op de tekstkarren konden aanpassen. Tijdens het bezoek van de koningin konden we bijvoorbeeld de hoofdroute tijdelijk anders laten lopen, zodat het heel rustig was op de plaats waar de vorstin zich bevond.”

De ondernemer komt ook regelmatig bij verkeerscentrales over de vloer. „Vooral in België en in Duitsland zijn ze verrast als ik mijn systeem demonstreer. We draaien dan ook veel mee met projecten daar. Helaas is het enthousiasme van de Nederlandse verkeerscentrales minder groot. Ik kom er bijna niet binnen, terwijl ik wel veel zaken met Rijkswaterstaat doe. Dat vind ik erg jammer. De verkeersinformatie die de centrales doorgeven aan automobilisten is gebonden aan vaste plaatsen. Mijn flexibele materieel zou juist dan een prima aanvulling kunnen zijn.”

De tijd dat Van Deuveren zijn vrachtauto’s zelf bestuurde, is voorbij. „Ik deed het altijd met veel plezier. Maar mijn huidige werkzaamheden laten het niet meer toe. Ik zit veel aan tafel bij gemeenten, aannemers en politiekorpsen. Heel boeiend. Overigens zou ik het niet redden zonder de hechte club van twintig man die achter me staat.”