Uit onderzoek is gebleken dat stroomproducenten de waarde van rechten voor het uitstoten van het broeikasgas CO(in2(, die ze gratis kregen, hebben doorberekend in de prijzen. Berekeningen over het voordeel dat ze daardoor hebben gehad, lopen uiteen, maar het gaat om tientallen miljoenen euro’s. Als de minister niet ingrijpt, worden de woekerwinsten in de toekomst veel groter, omdat de waarde van de CO(in2(-rechten sterk stijgt.Brinkhorst schrijft nu dat hij bij een volgende toewijzing van CO(in2(-rechten de elektriciteitsbedrijven minder rechten kan geven en de industrie meer. De industrie heeft dan een goedmakertje voor de te hoge stroomprijzen. Een tweede mogelijkheid is om de elektriciteitsbedrijven te korten op hun rechten en een deel van de dan vrijkomende rechten te veilen.

Op lange termijn, na 2012, moet er een „geharmoniseerde Europese aanpak” komen, omdat een eenzijdige aanpak door afzonderlijke landen kan leiden tot vervalsing van concurrentie.

Brinkhorst is eigenlijk een voorstander van het veilen van emissierechten, maar in het verleden heeft de Europese Unie daarvan afgezien en waren de rechten gratis. De Europese ministers wilden zo voorkomen dat de industrie in Europa in een nadelige positie zou komen te verkeren ten opzichte van de industrie elders in de wereld.

De Tweede Kamer heeft Brinkhorst onder druk gezet om met maatregelen te komen. De woekerprijzen zouden een gemiddeld huishouden nu al ongeveer 10 tot 25 euro per jaar kosten. De linkse oppositie drong aan op maximumprijzen, maar daar voelde de D66-bewindsman niet voor. Maximumprijzen zouden de stroomproducenten ertoe kunnen brengen terughoudend te zijn bij investeringen in nieuwe installaties, omdat ze onvoldoende zekerheid zouden hebben dat ze het geld kunnen terugverdienen.