PerspectieF, de jongerenclub van de ChristenUnie, gaat vanaf heden elk jaar een politicus uit een niet-christelijke partij uitroepen tot Heiden van het Jaar. De persoon die deze titel krijgt, moet zich verdienstelijk hebben gemaakt voor een thema dat christenpolitici ter harte gaat. Wiegel krijgt de prijs omdat hij zich keer op keer opwerpt als verdediger van de vrijheid van onderwijs.PerspectieF-voorzitter Rogier Havelaar legt uit dat hij meer dan honderd kritische vragen heeft ontvangen over de instelling van de prijs. Maar de voorzitter, die goed van de tongriem is gesneden, weerlegt de kritiek. „De prijs moet niet als een vernedering worden gezien, maar als een stimulans voor de betrokkene om in zijn eigen partij het sociaalchristelijk gedachtegoed uit te dragen.” Overigens zitten de critici niet in de zaal; in de Evangelische Hogeschool in Amersfoort, waar enkele honderden stoelen staan, zijn slechts enkele tientallen jongeren bijeengekomen.

Behalve een bos bloemen, een fles wijn en een oorkonde krijgt Wiegel een ichthusvisje „om achter op de auto te plakken.” Onduidelijk blijft of hij dat ook zal doen. In een vlaag van openhartigheid, die Wiegel niet vaak heeft, vertelt de prijswinnaar namelijk iets over zijn persoonlijk leven en hoe hij tegen godsdienst aankijkt. Hij zet daarmee tegelijk de ChristenUniejongeren op hun nummer: „Ik ben geen heiden. Mijn familie komt uit het Duitse Hartzgebergte. Ik ben dus een allochtoon. Mijn familie was luthers. Misschien ben ik een agnost (iemand die geen uitspraak doet over de vraag of God wel of niet bestaat, GV). Ik ging vroeger naar de openbare school, maar mijn ouders stuurden me wel naar de kinderkerk.”

Overigens zou Wiegel Wiegel niet zijn als hij geen aardige draai zou weten te geven aan de prijs. „Ik kreeg enkele tientallen jaren geleden tot tweemaal toe van het VARA-programma ”De rooie haan”, de prijs van slechtste politicus van het jaar. Die tijd bleek voor mijn partij nog niet de slechtste te zijn. Het zetelaantal steeg van 16 naar 22 naar 28.”

Wiegel gunt de ChristenUniejongeren ook een blik in zijn politieke hart. Waarom neemt hij het als liberaal op voor het bijzonder onderwijs? Waarom keert hij zich tegen het pleidooi van zijn partijgenoot Hirsi Ali dat kwetsen een recht is? Dat heeft te maken met de visie van Wiegel op democratie. „Ik studeerde op de gemeentelijke universiteit van Amsterdam. Daar doceerde prof. Barents. Tijdens een van de eerste lessen leerde hij ons de drie grondregels van democratie: Eén: de meerderheid beslist. Twee: de minderheid legt zich neer bij de beslissing die de meerderheid heeft genomen. Drie: de meerderheid houdt serieus rekening met de minderheid.”