Verder zijn door de werelderfgoedcommissie op de lijst geplaatst: de minaret en de ruïnes van Jam in Afghanistan, de door de Maya’s gestichte stad Calakmul in Mexico, het orthodoxe klooster van de heilige Catharina in Egypte, het tempelcomplex van Mahabodhi in het Indiase Bodhgaya, de Duitse plaatsen Stralsund en Wismar, een deel van het Rijndal in Duitsland, de Hongaarse wijnstreek Tokaji en de laatbarokke steden in de Val di Noto op het Italiaanse eiland Sicilië.

De minaret van Jam in Afghanistan is door de commissie tevens bestempeld als bedreigd werelderfgoed. Op die lijst staan 32 plaatsen die door vervuiling, oorlog of toerisme te veel beschadigd (kunnen) raken.

Ook werd besloten een inventarisatie te maken van culturele monumenten en natuurgebieden in wat door de commissie Palestina wordt genoemd. Shimon Samuels van het Simon Wiesenthal Centrum in Parijs, die de vergadering van de commissie als waarnemer bijwoonde, maakte bezwaar tegen het gebruik van de term Palestina in plaats van de Palestijnse gebieden. Mounir Bouchenaki, onderdirecteur voor cultuur van de VN-organisatie Unesco, noemde de kritiek van Samuels onredelijk en benadrukte dat Unesco zich niet met politiek bezighoudt. „Unesco is er niet om het conflict tussen de Palestijnen en Israël op te lossen”, aldus Bouchenaki.

Twee voorgedragen plaatsen werden wegens het ontbreken van een duidelijk beleidsplan niet tot werelderfgoed verklaard. Dat zijn de negen ”heilige bergen” in de Noord-Italiaanse streken Piëmont en Lombardije en zes houten kerken in Polen. Op de Werelderfgoedlijst staan nu 730 monumenten en (natuur)gebieden, verspreid over meer dan 120 landen.