Dat bleek woensdag tijdens een spoeddebat over de criminaliteit in de steden met de ministers Remkes (Binnenlandse Zaken), Pechtold (Grotestedenbeleid), Donner (Justitie) en Verdonk (Integratie). Aanleiding waren de incidenten de afgelopen maanden in onder meer Amsterdam, waar vaak jonge merendeels Marokkanen en Antillianen zorgen voor geweld, intimidatie, bedreiging en vernieling. De jongeren richten zich vooral tegen Joden, homo’s en vrouwen.De Tweede Kamer dringt aan op een veel hardere aanpak van de „straattereur” zoals iedereen de problemen noemde. Alleen Kamerlid Vos van GroenLinks vond deze term te ver gaan. Speciale aandacht ging uit naar de ouders, omdat die zich vaak afzijdig zouden houden of onwetend zijn van de daden van hun kinderen. Enkele partijen zijn bezorgd, omdat ouders soms aangeven niet in te grijpen, aangezien ze zelf ook een hekel hebben aan de Nederlandse samenleving.

De Kamer vindt de tijd van vrijblijvendheid voorbij. Ook de SGP vond de toon van het kabinet nog te vlak en is bezorgd dat te veel met fluwelen handschoenen opgetreden wordt. „De jongeren over wie wij het hebben, zijn niet geïmponeerd door onze dialogen, pedagogen en taakstrafjes”, aldus Van der Staaij (SGP). Kamerlid Eerdmans (LPF) meent dat criminele jongeren te veel worden begeleid en opgevangen. „Ze moeten gestraft worden”, aldus Eerdmans. Hij pleit voor opsluiting en heropvoeding in een kazerne.

Het CDA wil dat de kleine kern van overlast veroorzakende probleemjongeren geïsoleerd wordt om ze dan hard aan te pakken. Extra geld moet er komen voor initiatieven voor internaatachtige voorzieningen in meer steden, aldus Sterk (CDA). Een voorstel daarover krijgt waarschijnlijk een Kamermeerderheid.

Naast snellere en strengere straffen drongen de meeste fracties ook aan op een gecombineerde aanpak om de jongeren te geleiden naar werk en scholing. Ook moet er meer aandacht komen voor de vaak ondermaatse leefomgeving.

De vier ministers gaven aan dat veel voorstellen van de Kamer al mogelijk zijn of worden ontwikkeld. Zo kan bij weigering van opvoedingsondersteuning al uithuisplaatsing volgen. Het viertal benadrukte dat de overlast vooral wordt veroorzaakt door een kleine groep, die gericht moet worden aangepakt, en dat het van belang is om niet alle allochtone jongeren over een kam te scheren.