Het is niet de eerste keer dat Pires zijn 56-jarige aartsrivaal Carlos Veiga met een uiterst smalle marge pareert. Veiga zat hem dit keer met 49,2 procent van de stemmen weliswaar uiterst dicht op de hielen, maar vijf jaar geleden was het verschil nog kleiner. Pires bleef zijn opponent in absolute aantallen nu een kleine 2900 stemmen voor, terwijl hij het in 2001 presteerde om Veiga met slechts 12 stemmen voorsprong te verslaan.Ongeveer 325.000 Kaapverdianen waren zondag gerechtigd te stemmen. Twintig procent van hen woont in het buitenland, voornamelijk in Portugal.

Pires en Veiga hebben ruime ervaring in hun politieke wedijver. Vanaf de onafhankelijkheid van de Afrikaanse archipel in 1975 tot 1991 was Pires de premier. Met de invoering van een meerpartijenstelsel en de eerste vrije verkiezingen in 1991 belandde het stokje echter in handen van Veiga met zijn nieuwe partij Beweging voor Democratie.

Pires stond aan de voet van een onafhankelijk Kaapverdië. Hij studeerde vanaf 1956 enige tijd aan de universiteit van Lissabon, maar maakte zijn studie daar nooit af omdat hij militaire dienstplicht moest vervullen in het Portugese leger. Vijf jaar na het begin van zijn studie vertrok hij clandestien naar Kaapverdië om zich daar aan te sluiten bij de linkse Afrikaanse partij voor de onafhankelijkheid van Guinee en Kaapverdië (PAIGC).

De PAIGC speelde onder leiding van Pires een belangrijke rol in het verkrijgen van de onafhankelijkheid van Portugal van beide landen. Guinee-Bissau kwam in 1974 op eigen benen te staan, terwijl Kaapverdië een jaar later volgde. Het lag aanvankelijk in de bedoeling dat beide landen één natie zouden vormen, maar een staatsgreep in 1980 in Guinee-Bissau schopte de onderlinge verhoudingen danig in de war.

Pires benadrukte in de aanloop naar de verkiezingen dat Kaapverdië de laatste jaren weliswaar vooruitgang heeft geboekt, maar nog een lange weg heeft te gaan „om een gerespecteerd land op internationaal niveau” te worden. Om dat te bereiken wil de president de in gang gezette hervormingen in de komende periode doorzetten. De belangrijkste hervormingen liggen op het gebied van armoedebestrijding en economische ontwikkeling.

De Kaapverdianen werkten in de afgelopen regeringsperiode overigens niet altijd even goed mee aan de ontwikkeling van hun land, gaf Pires te kennen in een van zijn verkiezingsredes. Hij had eerder de indruk dat zijn bevolking in de afgelopen periode „samenspande” om het hem zo lastig mogelijk te maken. Het weerhield hem er niet van in zijn campagne te beloven te strijden voor een democratie „die niet slecht op papier bestaat.”

Het 482.000 inwoners tellende Kaapverdië kent een hoog werkloosheidscijfer van 16 procent en kampt met criminaliteit, maar is in politiek opzicht redelijk stabiel. Vorige maand won Pires’ partij, de Partij voor onafhankelijkheid van Kaapverdië (PAICV), met 52 procent de parlementsverkiezingen. De andere belangrijke politieke machtsfactor is de Beweging voor Democratie van Veiga, die een liberaal-democratische koers voorstaat.