De rechter, Fabrice Burgaud, zei tegen een parlementaire onderzoekscommissie dat hij te doen had met de mensen die onterecht hebben vastgezeten, maar dat hij gewoon zijn werk had gedaan zonder een kant te kiezen.De verklaring werd live uitgezonden op verschillende Franse tv-zenders. Wel zei hij dat hij niet wilde beweren dat hij een perfect onderzoek had verricht. „Heb ik beoordelingsfouten gemaakt? Misschien”, zei hij. „Maar wie doet dat niet?”

In december draaide een gerechtshof in Parijs de veroordeling van zes mensen terug. Ze hadden tussen de dertig maanden en drie jaar vastgezeten in afwachting van hun proces. Onder hen waren een priester, een bakkersvrouw, een taxichauffeur en een deurwaarder.

Ook de minister van Justitie maakte zelf zijn excuses aan de mensen die onterecht soms meer dan drie jaar in voorarrest hadden gezeten. Hij maakte gewag van „het grootste justitiële schandaal in Frankrijk in de naoorlogse tijd.”

Centraal in de zaak stonden de verklaringen van Myriam Delay, die toegaf kinderen seksueel te hebben misbruikt. Op grond van haar verklaringen werden dertien andere verdachten opgepakt. Later trok Delay haar beschuldigingen weer in.

Het misbruik speelde zich af tussen 1995 en 2000 in de Noord-Franse plaats Outreau. Achttien kinderen zijn volgens de Franse justitie het slachtoffer geworden van Delay, haar man Thierry en hun buren.

Het ligt in de bedoeling van de enquêtecommissie om te komen met een wetsvoorstel om dergelijke, veel voorkomende justitiële misstappen in Frankrijk te voorkomen. Zoals een commissielid opmerkte: „Alleen in 2003 hebben ten onrechte beschuldigden samen 584 jaar in de gevangenis gezeten alvorens vrijgesproken te worden.”

Een groot probleem in Frankrijk is dat een Franse onderzoeksrechter (rechter-commissaris) helemaal alleen handelt en veel macht heeft. Er is praktisch geen enkele controle op zijn werkwijze.

Burgaud kwam net van school. Hij was erg in zijn nopjes om zo’n grote zaak te krijgen vlak na de zaak-Dutroux in België. Hij ontkende daardoor te zijn beïnvloed. Wel zei hij achteraf te betreuren niet onder controle te hebben gestaan van een meer ervaren magistraat. Maar die was er niet, zoals vaak in Frankrijk.