In vergelijking met voorgaande jaren is de 43 procent die volgens de uitkomsten van de opiniepeiling de intentie heeft om een dienst te bezoeken aan het einde van het jaar, een recordaantal. In 2003 ging het om 39 procent, in 2001 om 33 procent. Van de volwassenen die zich niet tot het christendom rekenen, wil 22 procent naar de kerk gaan, blijkt uit de peiling.De van oorsprong Ugandese aartsbisschop van York, John Sentamu, is tevreden met de uitkomsten van het onderzoek. „Dit is heel bemoedigend. Zo zouden we het mogen verwachten van een land met een christelijke geschiedenis”, zei hij. Sentamu is de eerste zwarte aartsbisschop in de Church of England.

„Te midden van de consumptiecultuur zijn er dingen die met geld niet gekocht kunnen worden”, reageert de bisschop van Manchester, Nigel McCulloch. „Met Kerst is de Britse schijnbaar seculiere samenleving toch weer verbonden met de kerk.”

De aartsbisschop van Canterbury, dr. Rowan Williams, heeft zich samen met andere geestelijken uitgesproken voor het in ere houden van het christelijke feest. Politieke correctheid en de vrees om aanhangers van andere godsdiensten te beledigen, mogen het feit dat het christendom aan het hart van de Britse cultuur ligt, niet ondersneeuwen, vinden de bisschoppen. Zij zetten de aanval in op „dwaze bureaucraten” die er op staan christelijke begrippen en symbolen niet meer te gebruiken, in een „misplaatste poging” om moslims niet onnodig tegen zich in het harnas te jagen. „Laten we ervoor waken dat we van het kerstfeest geen seculier winterfeest maken.”

De voorganger van Williams, Lord Carey, zei in een televisieprogramma dat het christendom onlosmakelijk is verbonden met de Britse samenleving. „Dat betekent niet dat je niet Brits en Jood kunt zijn, of Brits en moslim. Natuurlijk bedoel ik dat niet. Maar we praten over de Britse identiteit. De meerderheid van de mensen in dit land vindt zijn identiteit in een gemeenschappelijke taal, een gemeenschappelijke cultuur en in het christelijke geloof.”

Lord Carey noemde de zaak van Sam Morris, een meisje uit Derbyshire dat door de schoolleiding naar huis werd gestuurd vanwege het dragen van een crucifix. De school staat het dragen van sieraden niet toe. „Het gaat hierbij niet alleen om sieraden. Het is een uitdrukking van ons geloof. Ik ben blij dat veel mensen tegen deze maatregel in opstand zijn gekomen. De handelwijze van de school geeft blijk van een zorgwekkende vijandigheid tegenover het christendom en andere godsdiensten, van mensen die de rol van religie in het publieke leven willen marginaliseren en een seculiere staat zoals Frankrijk nastreven. Maar wij kunnen geloof niet uit het openbare leven of uit de politiek bannen. Het maakt deel uit van van onze identiteit. Zo heeft de minister-president het recht om te zeggen dat zijn christelijk geloof alles wat hij doet doordringt en beïnvloedt.”