De klimaatconferentie in Montreal is de grootste bijeenkomst over het klimaat sinds de conferentie van Kyoto in 1997, waar destijds het Kyoto–protocol is ondertekend. Met de conferentie in Montreal proberen de VN op wereldschaal maatregelen te coördineren waarmee minder broeikasgassen worden uitgestoten.Het Kyoto–protocol, waarmee 156 landen hebben ingestemd, trad half februari dit jaar in werking. Het protocol verplicht deelnemende landen om maatregelen te nemen om de uitstoot van broeikasgassen te beperken. In de periode 2008–2012 moet deze uitstoot gemiddeld 5,2 procent lager zijn dan in 1990. In Montreal worden deze doelstellingen besproken. Ook wordt gekeken naar de periode na 2012.

De Verenigde Staten, een land dat veel broeikasgassen uitstoot, zijn een van de landen die hebben geweigerd het Kyoto–verdrag te ondertekenen. De Amerikaanse regering vreest voor negatieve economische gevolgen voor onder meer de olie–industrie.

De VS zijn officieel dan ook niet betrokken bij de besluitvorming in Montreal. Wel zijn Amerikaanse vertegenwoordigers aanwezig bij de conferentie, omdat de VS wel zijn aangesloten bij het bredere Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake Klimaatverandering (UNFCCC).

De VS en andere landen die niet akkoord zijn gegaan met ’Kyoto’, Australië, China en India, zijn in juli 2005 een losser samenwerkingsverband begonnen om de uitstoot van broeikasgassen te beperken. Ook Zuid–Korea, dat wel een krabbel onder het Kyoto–protocol heeft gezet, heeft zich bij het pact, Asia–Pacific Partnerschip for Clean Development and Climate, aangesloten.

De vijf landen hebben geen percentages of streefdata afgesproken. Ze richten zich vooral op de (gezamenlijke) ontwikkeling van nieuwe energiezuinige technologieën.