De 44-jarige door de Verenigde Staten gesteunde Karzai zal de komende anderhalf jaar aan het hoofd staan van een regering die Afghanistan naar de eerste vrije verkiezingen in vele tientallen jaren moet leiden.

Karzai kreeg op de loya jirga (grote raad) die was uitgeroepen voor het kiezen van een president, de stem van 1295 afgevaardigden. Masooda Jalal, een medewerkster van het VN-Wereldvoedselprogramma, werd op grote afstand tweede met 171 stemmen en de derde kandidaat, Mir Mohammed Mahfoz Nadai, kreeg 89 stemmen. De twee belangrijkste tegenkandidaten, ex-koning Mohammad Zahir Shah en oud-president Burhanuddin Rabbani, hadden zich voor de verkiezing teruggetrokken en hadden opgeroepen tot steun aan Karzai.

Na zijn uitverkiezing tot regeringsleider ontving Karzai een overdonderend applaus. In een eerste reactie verklaarde hij trots te zijn op zijn uitverkiezing en riep hij op tot nationale verzoening. „We hebben vrede en veiligheid nodig, we hebben een stabiel land nodig en een regering die de baas is in heel Afghanistan”, aldus Karzai, die eraan toevoegde dat er ook voor een deel van de Afghaanse leden van de Taliban plaats is in het land. „Ik ken veel van de Taliban. De beweging is gekaapt door buitenlanders. Die waren verantwoordelijk voor de slachtingen onder de Afghaanse bevolking en het verbranden van mensen”, aldus Karzai, die verder zei dat Afghanistan met de hulp van de internationale gemeenschap een kans heeft gekregen tot wederopbouw die niet gemist mag worden.

Het uitbrengen en tellen van de in het geheim uitgebrachte stemmen van de ongeveer 1650 afgevaardigden in een vanuit Duitsland overgevlogen feesttent nam de hele dag in beslag en verliep bij tijd en wijle chaotisch. „Dit voelt als democratie. Dat is het misschien nog niet, maar we komen in de buurt”, aldus een van de gedelegeerden na het uitbrengen van zijn stem.

Karzai is populair. Hij bad met leden van de sjiitische minderheid, pinkte een traan weg toen Afghaanse kinderen voor het eerst weer naar school gingen en reisde de wereld over om hulp binnen te halen voor zijn door 23 jaar oorlog verwoeste land. Toen Hamid Karzai in december werd beëdigd als interim-premier van Afghanistan, kwam hij aan het hoofd te staan van een land dat scherp verdeeld was langs etnische lijnen, dat was verwoest door oorlog, onderdrukking en droogte en waarvan de bevolking stond te popelen om de oude wonden te helen.

De hoffelijke, Engelssprekende Pathaan maakte in januari op een internationale donorconferentie in Tokio zijn entree op het internationale toneel. Op die conferentie slaagde hij erin meer dan 4 miljard euro aan hulp voor zijn land binnen te halen. Op de rondreis die hij vervolgens maakte langs de belangrijkste hoofdsteden van de wereld wist hij staatshoofden voor zich in te nemen en probeerde hij het imago van Afghanen als schurkachtige krijgsheren dan wel tulband dragende fanatieke Taliban ongedaan te maken.

Zelfs het Italiaanse modehuis Gucci sprak zich uit over de 44-jarige Karzai, die vrijwel altijd een traditionele Oezbeekse groen-witte mantel en een karakteristieke karakoelmuts draagt. Gucci-ontwerper Tom Ford noemde Karzai „de chicste man van de planeet” en „een buitengewoon elegante en imposante verschijning.”

In zijn eigen land heeft Karzai het niet altijd even makkelijk gehad bij zijn pogingen om de rivaliserende bevolkingsgroepen nader tot elkaar te brengen. Wat het er voor hem niet makkelijker op maakte was dat de drie belangrijkste ministeries op grond van een onder bemiddeling van de VN totstandgekomen akkoord in handen waren van de Tadzjiekse minderheid.

Zowel Afghanen als commentatoren zien het als Karzais grootste verdienste dat hij heeft geprobeerd alle bevolkingsgroepen de hand te reiken. Minder geslaagd is dat hij krijgsheren en militieleiders, die de dood van tienduizenden burgers op hun geweten hebben, hun machtsposities liet behouden. Naar het oordeel van de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch hebben de VN-Veiligheidsraad en de Verenigde Staten het Karzai moeilijk gemaakt door te weigeren het werkterrein van de vredesmacht in Afghanistan uit te breiden tot buiten de hoofdstad Kabul. Karzai heeft de VN meer dan eens tevergeefs gevraagd ook troepen naar de provincies te sturen, om ook daar de veiligheid van de bevolking te waarborgen.