De koningin leeft in een eeuwige worsteling met knoppen. Eigenlijk heeft ze het liefste maar twee knoppen op een apparaat: een voor ’aan’ en een voor ’uit’. Echt moeite om de wilde ontwikkelingen op dit gebied bij te houden, doet ze niet. Ze heeft immers genoeg mensen om zich heen die er beter in zijn dan zij.Niettemin genoot Beatrix van het bezoek aan de campus, waar haar het moderne Brabant werd getoond. Philips–baas Kleisterlee sprak mooie woorden over gesloten en open innovatie, over dat kennis delen kennis vermeerderen is en samen werken sneller gaat dan alleen.

Ook in Boxtel, waar ze werd rondgeleid in een duurzaam gebouwde wijk, zag ze het moderne Brabant en in Eindhoven, waar ze de Design Academy bezocht. Dat moderne Nederland leren kennen, dat is nou precies de bedoeling van haar jubileumtoer.

De dag was wel heel traditioneel begonnen in Den Bosch, bij het Provinciehuis. Daar brachten vierhonderd fraai uitgedoste leden van gilden haar een vendelhulde. Ook hernieuwden zij de eed van trouw, die tot in de zeventiende eeuw jaarlijks werd afgelegd aan leidende figuren. Bij het afleggen van de eed wordt een vendel enkele keren over het hoofd van de vorst gezwaaid.

In het Provinciehuis boden kinderen uit Helmond ook een levensgroot boek met goede wensen aan. Het waren er zoveel dat Beatrix ze niet allemaal meteen kon lezen, maar dat zou ze zeker later nog doen, beloofde ze de scholieren.

De kinderen glommen. Wie ook glom, later in Eindhoven, was de bekende Oranjegek Johan Vlemmix. Die beleefde zijn finest hour toen hij een lied voor de koningin mocht zingen: 25 jaar Beatrix, het is niet niks. Hij had de hymne ook op cd gezet en de koningin nam persoonlijk een exemplaar van hem in ontvangst.