De synode sprak zich uit voor het ontwerpen van een procedure voor het geval dat (een deel van) een gemeente zich van de verenigde kerk los zou maken. „Alsof het de kerkenraden die geschreven hebben niet gaat om het principe dat de plaatselijke gemeente geheel en al kerk is en op grond daarvan zich geroepen kan voelen een andere weg te gaan dan de landelijke kerkgemeenschap waartoe zij behoort”, reageert het CGB.

De gereformeerde modaliteitsorganisatie ziet ook niets in de overgangsbepaling waartoe de synode besloot. Deze geeft gereformeerde kerken nog zeven jaar de vrijheid zich van de verenigde kerk los te maken met behoud van haar bezittingen. „Ook hierdoor wordt het principiële karakter van de zaak ontkend. Het is van tweeën één: óf het is principieel onmogelijk dat een gemeente zich uit de verenigde kerk losmaakt, maar dan kan dat ook niet gedurende zeven jaren worden toegelaten, óf uit principe dient een gemeente zich wel uit de verenigde kerk los te kunnen maken, maar dan is een beperking van de gelegenheid daartoe tot zeven jaar niet aanvaardbaar.”

Bovendien omvat, aldus het CGB, de verhouding van de plaatselijke kerk tot het kerkverband veel meer dan een kortstondig recht om uit te treden. „Het gaat niet om het uittreden, maar om de ruimte die de plaatselijke gemeente in de naaste toekomst zal ontvangen.”

De organisatie vraagt zich verder nog af of de overgangsbepaling het in de triosynode wel zal halen, wanneer „slechts 46 van de 67 synodeleden” daarvoor hebben gestemd. „In de hervormde synode was er vorig jaar juni geen meerderheid te vinden voor een eventuele afscheiding van een hervormde gemeente. Feitelijk heeft de hervormde synode ook geweigerd om aan leden van de kerk die de overgang naar de verenigde kerk niet kunnen meemaken op duidelijke en ruimhartige wijze tegemoet te komen”, aldus het CGB.