Medewerkers van de unit buitenland en ruim tweehonderd Nederlandstalige vrijwilligers bezochten in veertig landen 1500 gevangenen. In totaal legden zij samen 6100 bezoeken af, tweemaal zoveel als in 1998. De contacten worden via de ambassade in het betreffende land altijd schriftelijk gelegd en onderhouden. Verder was er telefonisch contact mogelijk.

De hulp van de reclassering is gericht op resocialisatie van de betrokkenen en op terugkeer in de Nederlandse maatschappij na hun vrijlating. In dat kader volgden 265 gedetineerden een opleiding, op afstand begeleid door vrijwilligers met een onderwijsachtergrond. Dat is een vervijfvoudiging sinds 1998. De zelfstandige stichting noemt dit een succesvolle ontwikkeling die zich zeker zal doorzetten.

In 2001 zaten gemiddeld 2400 Nederlanders in een cel in het buitenland. Er waren ruim 2100 aanhoudingen en ongeveer evenveel vrijlatingen. Volgens woordvoerder F. Lemmers van de SRN kunnen alle gevangenen reclasseringshulp aanvragen. „Dat systeem is sluitend, via de ambassades.” Circa 800 gevangenen zochten geen hulp. „Zij wilden dat niet om persoonlijke redenen of zaten te kort vast”, zegt Lemmers.

Onder de gevangenen zijn relatief veel allochtonen en is het opleidingsniveau vaak laag. Meer dan 70 procent van hen waren, voordat zij gearresteerd werden, werkloos, hadden een uitkering of forse schulden.