Een mens die leeft en hongerig is, gevoelt en weet dat hij voedsel nodig heeft. Het zien van voedsel zal niet voldoende zijn; hij wenst zich daarmee te voeden. Zijn lichaam kan zonder het voedsel niet verzadigd worden.Indien het lichaam niet verzadigd kan worden zonder natuurlijk voedsel, ben ik er zeker van dat de ziel niet verzadigd kan worden zonder geestelijk voedsel. David toch roept uit zijn hart en ziel: „Zeg tot mijn ziel: Ik ben uw heil.” Hij kon de woorden van onze tekst voor zichzelf niet met zalige zekerheid gebruiken, totdat de Heere ze rechtstreeks tot zijn hart sprak en toepaste. Hij stelde hem zo in staat te zeggen in waarheid en met zijn mond: „Mijn Liefste is mijne, en ik ben Zijne.”

De kinderen van God worden gezegend met zo’n teer geweten, zo’n gevoel van de majesteit, eer en heerlijkheid van God en met zo’n gevoel van hun onwaardigheid, nietigheid en onkunde, dat zij de woorden van onze tekst voor zichzelf niet durven gebruiken. Totdat de Heere Zich door Zijn almachtige kracht aan hun hart bekendmaakt.

Hoe zucht David bij een andere gelegenheid uit zijn ziel tot God: „Schep mij een rein hart, o God, en vernieuw in het binnenste van mij een vaste geest, verwerp mij niet van Uw aangezicht.”

Geliefden, wat anders kan tot God opstijgen dan wat eerst van Hem is afgedaald?

Thomas Watson, predikant te Londen (”Al de werken”, 1670)