Veel redacties zien af van berichtgeving als blijkt dat iemand zichzelf om het leven heeft gebracht. De stichting wil juist de media inzetten bij de preventie van zelfdoding en meent dat goede berichtgeving daartoe kan bijdragen.

De Yvonne van de Ven Stichting pleit ervoor dat media bij zelfdoding van bekende personen, die over het algemeen wel de publiciteit halen, aandacht besteden aan behandelbare psychische problemen.

Vaak wordt verondersteld dat berichten over zelfmoord mensen op ideeën brengt. Tegelijkertijd handvatten voor hulp geven, met adressen van hulporganisaties en tips, kan suïcidale mensen op een ander spoor zetten.

In Nederland overlijden jaarlijks 1500 mensen door zelfdoding. Dat zijn er meer dan het aantal doden door verkeersongelukken. Nog eens 15.000 mensen per jaar doen een poging tot zelfdoding.

Volgens de Yvonne van de Ven Stichting is zelfdoding omgeven met misverstanden. Het komt vaker voor dan gedacht. Ook veel gehoord: wie erover praat, doet het niet. In de praktijk blijkt dat veel mensen die zichzelf het leven benemen in de weken daaraan voorafgaand wel degelijk over zelfdoding hebben gesproken.

Vaak is het geen weloverwogen keuze, maar een moment van emotionele ontreddering en impulsief handelen. Met de juiste hulp op het goede moment, is iemand op andere gedachten te brengen. Praten over zelfdoding brengt mensen ook niet op ideeën, stelt de stichting, maar biedt juist de mogelijkheid om over gevoelens en angsten te praten.

Wel is het van belang dat media de manieren van zelfdoding niet gedetailleerd beschrijven. Dit blijkt wel aanstekelijk te werken. Zeker als dat op een geromantiseerde of dramatische manier gebeurt.

Een gedetailleerde beschrijving kan een handleiding voor zelfdoding worden. Media moeten zelfdoding ook nooit als oplossing voor problemen beschrijven.