Die CAO-bepaling is sinds maart 2003 strijdig met de wet. Toen werd het wetsvoorstel Bussemaker/Van Dijke van kracht, dat regelt dat niemand in Nederland verplicht mag worden op zondag te werken, uitgezonderd werknemers in de zorg of het openbaar vervoer en dergelijke.

Door de kamerleden Bussemaker en Van Dijke is de Arbeidstijdenwet toen zodanig aangepast dat werknemers niet eens meer verplicht zijn aan te geven waarom ze niet op zondag willen werken. Of ze nu naar de kerk willen gaan, familie willen bezoeken of iets anders willen doen: een werkgever heeft zich neer te leggen bij het enkele feit dat een werknemer de zondag vrij wil houden van betaalde arbeid.

De woon-CAO, waaronder met name de meubelbranche valt, negeert die bepaling in de Arbeidstijdenwet. In die CAO staat dat iedereen op zondag moet werken, tenzij hij duidelijke principiële bezwaren heeft.

Daarom hebben CU-kamerlid Huizinga en de PvdA-kamerleden Bussemaker en Stuurman kritische vragen gesteld aan minister De Geus van Sociale Zaken. Huns inziens mag de bewindsman niet overgaan tot het algemeen verbindend verklaren van deze CAO, althans niet op het onderdeel van het zondagswerk.

De drie kamerleden willen dat de minister ook andere CAO’s gaat screenen op eventuele strijdigheid met dit onderdeel van de Arbeidstijdenwet.

RMU-directeur Schalk waardeert de actie van de drie kamerleden. „Ik snap best waarom de CAO-wonen onder deze bepaling uit wil. Allerlei woonboulevards die zondag aan zondag open zijn, hebben op die dag werkend personeel nodig. Maar de wet is de wet. Daar moet iedereen zich aan houden.”