Druk is het niet in juli. De tropische temperaturen buiten laten de witte wereld van SnowWorld weliswaar koud, maar de doelgroep niet. Het aantal skiërs en snowboarders op de drie pistes is op de vingers van twee handen te tellen. Geen rijen voor de sleepliften, geen stukgegleden hellingen, veel lagere prijzen dan in het hoogseizoen (oktober tot april) - waarom zijn er eigenlijk niet meer bezoekers? Het is toch een bijzonder dagje uit: ’s ochtends in Zoetermeer skiën en ’s middags aan de kust bakken. Lokhorst: „Dat proberen wij ook bij onze klanten onder de aandacht te brengen, maar de campagne slaat niet bij iedereen aan.”

Lokhorst heeft er totaal geen probleem mee om op een warme zomerdag naar zijn „wintersportdorp” te gaan. „Je raakt eraan gewend. Het komt regelmatig voor dat ik ’s ochtends bij temperaturen onder 0 bezig ben en ’s middags bij plus 30 ga windsurfen. Alleen gisteren stond ik er even bij stil dat mijn job toch wel iets raars heeft. Een collega trouwde op de piste. Stonden we daar een halfuur bij -7, terwijl we even later in de warmte buiten aan het barbecuen waren.”

Last van de kou heeft Lokhorst niet. „Met een thermoshirt, een fleecetrui en een goede overjas kom je een heel eind. Ook met de overgang van binnen naar buiten heb ik geen moeite. Ik ben dit jaar nog maar één keer verkouden geweest.”

Hoewel hij als manager van de ski- en snowboardschool veel tijd kwijt is aan organiseren en coachen, probeert Lokhorst toch enkele uren per week op de piste te staan. „Ik wil contact houden met de bezoekers, met het werk en met de leraren. Het is goed dat die laatsten zien dat hun baas ook op de ski’s staat. Dat hij niet vanuit een kantoor zonder kennis van zaken kritiek levert.”

Acht op de tien bezoekers zijn beginnende skiërs of snowboarders, geeft Lokhorst aan. „Ze kunnen onder meer een proefles of een beginnerscursus van vier keer anderhalf uur krijgen. Als ik met zo’n groep op de piste sta, vergeet ik alles om me heen. Ik vind het fantastisch om de deelnemers de ins en outs van het skiën en snowboarden bij te brengen.”

Een van de meest gemaakte fouten is volgens Lokhorst dat de cursist „tegen de berg aan gaat hangen” om zijn evenwicht te bewaren. „Het is juist de bedoeling dat hij druk zet op zijn dalski, de ski die het laagst staat. Maar dat voelt in het begin heel tegennatuurlijk.”

De jongste lesmethode van de skileraren is het bekijken van een video-opname van de cursist. Lokhorst: „Dat werkt goed. Soms zeggen beelden meer dan woorden. Ik weet alleen niet of we deze manier van werken in het hoogseizoen kunnen volhouden. Dan zijn er soms per 650 mensen tegelijk op de baan; het is onmogelijk om die allemaal te filmen en de fragmenten met hen te bekijken.”

De paar wintersporters die tijdens zijn verhaal naar beneden stuiven, hebben zo te zien geen leraar nodig. Moeiteloos bedwingen ze in zwierige S-bochten de piste voor gevorderden. Misschien dromend van de periode waarin ze weer in de machtige bergmassieven van Zwitserland, Oostenrijk, Frankrijk of Italië kunnen skiën.

Bedrijf: SnowWorld, Zoetermeer

Werknemers: ’s winters 300, ’s zomers 150

Temperatuur: -7 graden

Naam: Alex Lokhorst

Functie: manager ski- en snowboardschool