GOR en WARC willen nauwer samenwerken
De Gereformeerde Oecumenische Raad (GOR) en de World Alliance of Reformed Churches (WARC) gaan onderzoeken hoe ze meer kunnen samenwerken. Dat is de uitkomst van een „informele” bijeenkomst vrijdagavond over het dubbellidmaatschap van kerken van zowel de GOR als de WARC. Van de 39 lidkerken van de GOR zijn er 27 ook lid van de WARC.
Daadwerkelijke besluiten zijn er vrijdagavond niet genomen. Wel wordt nog tijdens de GOR-assemblee, die op dit moment in Utrecht plaatsvindt, gewerkt aan een voorstel. Als er een voorstel komt, zullen de lidkerken van de GOR die geen lid zijn van de WARC, eerst geïnformeerd worden. Ook moet aan hen de vraag voorgelegd worden waarom zij geen lid zijn van de WARC, zo vond de vergadering.
De WARC is vele malen groter dan de GOR: zij heeft 216 lidkerken en telt in totaal 75 miljoen leden. De GOR heeft 39 lidkerken met ongeveer 12 miljoen leden.
De nieuwe GOR-voorzitter, dr. D. Visser, merkte op dat er sinds 1998 contacten zijn met de WARC over mogelijkheden van samenwerking. „We werken in hetzelfde veld en hebben veel dingen gemeenschappelijk. Wat voor mogelijkheden zijn er om elkaar meer te ontmoeten en nog meer samen te werken?”
GOR-secretaris dr. Richard van Houten wees op de gezamenlijke brief die de GOR en de WARC in 2002 hebben gezonden aan hun lidkerken. Uit de respons op die brief bleek dat de lidkerken behoefte hebben aan beide organisaties. De GOR beveelt daarom aan de wederzijdse gesprekken voort te zetten, „hoewel een samenvloeien nog niet aan de horizon verschijnt.”
Een delegatielid uit Zuid-Afrika onderstreepte dat er nu te veel geld uit Afrika wegvloeit naar oecumenische organisaties, terwijl Afrikaanse kerken dat hard nodig hebben in hun eigen land. Hij is voorstander van toenemende samenwerking, of in ieder geval combinatie van beide assemblees op dezelfde locatie. In noodgevallen zou er binnen de WARC ruimte moeten zijn voor de meer behoudende kerken uit de GOR.
Een Amerikaanse afgevaardigde zei dat de leden van de GOR moeilijk een beslissing kunnen nemen als er geen concreet voorstel op tafel ligt. „We hebben leiderschap nodig om een daad te verrichten en een optie aan te bevelen. Of dat een huwelijk, een partnerschap of een verdergaande samenwerking is, valt nog te bezien, maar er is een groeiende oecumenische bewustwording onder onze leden.”
Dr. B. Plaisier, scriba van de PKN, wees op de fusie van de PKN, waarin behoudende en „meer open” richtingen bijeen zijn gebracht, als een mogelijk voorbeeld van samenwerking tussen WARC en GOR. Hij stelde voor een studiecommissie te benoemen die de mogelijkheden van een nauwere band verkent. Zijn gedachte werd ondersteund door diverse andere aanwezigen, vooral uit de westerse landen.
Afrikaanse vertegenwoordigers waren terughoudender en vrezen onder meer het massale karakter van de WARC. Voormalig voorzitter van de WARC prof. dr. P. N. Holtrop merkte op dat er geen wezenlijke verschillen zijn tussen beide organisaties. Alleen heeft de WARC veel meer leden dan de GOR. „Binnen enkele jaren moeten we tot een verbintenis komen”, zo vond hij.
