Een twaalftal ex-soldaten neemt dat niet en is nu collectief naar de rechter gestapt om de officiële homorichtlijn onderuit te halen.

Vraag niets en zeg niets: dat is de officiële regel die het Amerikaanse leger voorschrijft. Officieren mogen geen vragen stellen over de seksuele geaardheid van hun soldaten. Als dat toch gebeurt, mogen soldaten het antwoord schuldig blijven. Wie echter erkent homo of lesbienne te zijn, mag aan de dijk gezet worden. Zo staat het in een richtlijn die president Clinton in 1992 ondertekende. Het Amerikaanse parlement keurde de ”don’t ask, don’t tell”-regel een jaar later goed.

Megan Dresch ondervond wat dat betekende toen ze in 2001 gekazerneerd werd bij het 230e regiment in Duitsland. Een van haar collega-soldaten verklapte tegen een sergeant dat Dresch lesbienne was. „Hij vroeg of dat klopte en ik zei ja.” De 22-jarige vrouw zegt dat ze wist dat dit haar ontslag betekende. „Toch was ik ontgoocheld. Ik vond het echt leuk in het leger.”

Dresch was als enige klager aanwezig op een proces dat deze week geopend werd in Boston. Samen met elf andere soldaten -zes mannen en vijf vrouwen- eist ze haar job terug. Het Servicemembers Legal Defence Network, dat de klachten bundelde, eist ook dat de rechter zich uitspreekt over de vraag of de homorichtlijn in overeenstemming is met de grondwet. De groep schat dat er 65.000 homo’s en lesbiennes dienen in het Amerikaanse leger.

Zes andere rechtszaken tegen het ”don’t ask, don’t tell”-beleid werden in het verleden niet ontvankelijk verklaard. Twee andere zaken zijn hangende. Maar de zaak in Boston is de eerste waarin de homosoldaten zich baseren op Lawrence vs. Texas, een uitspraak waarmee het hooggerechtshof in 2003 de wetten tegen sodomie afschoot. Mogelijk volgt de rechter in Boston het argument dat discriminatie van homo’s in strijd is met de grondwet.