Voor het Regionaal Tuchtcollege stonden vrijdag de drie vroedvrouwen. De klagers waren zelf niet op de zitting aanwezig, omdat ze het emotioneel niet aankonden.

De vrouw trof in de zomer van 2003 bij vier reguliere controles drie verschillende verloskundigen: twee uit één maatschap en een waarneemster. Geen van drieën hadden ze volgens de patiënte in de gaten dat de groei van het kindje achterbleef. „Het was geen groot kind, maar het was ook niet verontrustend klein”, aldus een van de verloskundigen.

Volgens de klaagster heeft ze tegen de vroedvrouwen verteld dat ze weinig leven in haar buik voelde. Normaalgesproken is dat aanleiding om direct alarm te slaan, zei een verloskundige. De vroedvrouw die haar het laatst heeft gezien, kon zich evenwel niet herinneren dat er gesproken is over het voelen van te weinig leven. In het verslag is daarover ook niets aangetekend. Na de laatste controle is de zwangere vrouw alleen doorgestuurd naar de gynaecoloog omdat het kindje in een stuitligging lag. De specialist constateerde echter een week later dat de baby niet meer leefde.

Een deskundige die namens de verloskundigen op de zitting werd gehoord, verklaarde dat ze op grond van het dossier geen aanwijzingen zag waardoor de hulpverleners eerder gealarmeerd hadden moeten zijn. Een deskundige die door de advocate van de klagers is geraadpleegd, denkt daar anders over.

Er volgt nog één schriftelijke ronde met uitwisseling van standpunten. Daarna doet het tuchtcollege uitspraak. Wanneer is onbekend.