Frankrijk verdeeld op weg naar verkiezingen
In Frankrijk is definitief een eind gekomen aan het democratisch front van links en rechts om extreem rechts de voet dwars te zetten. Dat front was gevormd om de opmars van Le Pen te barricaderen bij de presidentsverkiezingen, waardoor president Chirac op 5 mei werd herkozen met 82,5 procent van de uitgebrachte stemmen. Ditmaal hebben zich 8424 kandidaten aangemeld voor de kamerverkiezingen op 9 en 16 juni.
Het linkse noch het rechtse kamp is erin geslaagd te komen met één eigen kandidaat in de 577 kiesdistricten van Frankrijk. Resultaat: er zijn 32,4 procent kandidaten meer dan bij de vorige algemene verkiezingen, in 1997. Volgens de Franse wet moet de helft van de kandidaten op de verschillende lijsten vrouw zijn. Ook daar is niet aan voldaan: slechts 38,5 procent van de kandidaten is vrouw.
De meeste kandidaten voor een kamerzetel zijn er in Parijs: 463 voor een totaal van 20.
De afgelopen weken is er in beide kampen keihard onderhandeld. Aan de rechterzijde wilde de christen-democraat François Bayrou er niet van horen dat hij zou moeten toetreden tot wat hij noemt de „eenheidsworst”: de Union pour la Majorité Présidentielle (UMP). Die staat onder toezicht van de neogaullistische oud-premier Juppé en is bedoeld als oorlogsmachine voor president Chirac. De gaullistische RPR -in 1976 door Chirac zelf opgericht- en de liberale federatie UDF, waarvan Bayrou de baas is, zouden daarin op moeten gaan.
Bayrou peinst er echter niet over en heeft in zeker zestig districten zijn kandidaten gesteld naast die van de UMP.
Bij links is het al niet veel beter. Daar is oud-minister van Binnenlandse Zaken en medeoprichter van de socialistische partij (PS) Chevènement voor zichzelf begonnen met zijn Republikeinse Pool. In zeker 400 districten stelt hij zijn kandidaten tegenover die van de PS.
Daarnaast zijn er in bijna alle districten kandidaten van het extreem rechtse Front National en van de extreem linkse beweging Lutte Ouvrière. Zelfs de jagerspartij van Jean Saint-Josse (CPNT) is doormidden. In een tachtigtal districten stelt daar een nieuwe, dissidente partij, Recht op de Jacht, kandidaten tegen de CPNT.
Dat alles maakt het politieke plaatje in Frankrijk heel ingewikkeld, temeer omdat kandidaten met meer dan 12 procent van de stemmen op hun naam zich in de tweede, beslissende ronde kunnen handhaven. Dat alles kan uitwerken in het voordeel van extreem rechts. Niettemin geven opiniepeilingen de partij van Jean-Marie Le Pen niet meer dan drie kamerzetels op 16 juni, ook al is het Front National landelijk goed voor zo’n 15 procent. Dat ligt aan het schrikeffect tussen de twee rondes en het in Frankrijk geldende districtenstelsel, dat nooit in zijn voordeel heeft gewerkt.
