De vorige generale synode, die van Zuidhorn (2002), besloot „de orde van dienst op basis van de ordinariumteksten (het ordinarium) als Orde D aan de kerken voor gebruik in overweging te geven.” Orde D gaat terug op de vroegchristelijke traditie.

Drie jaar later meldden deputaten dat de kerken sinds Zuidhorn te weinig gelegenheid hebben gehad om kennis te maken met Orde D. „Het is te vroeg om nú een evenwichtig besluit te nemen inzake het al dan niet vrijgeven van Orde D”, schreven zij.

Deputaten stelden de synode van Amersfoort daarom voor te besluiten hun op te dragen „betreffende Orde D de reacties en ervaringen uit de kerken te blijven verzamelen en waar nodig informatie en voorlichting te geven.” Verder vroegen zij de synode „deputaten op te dragen aan de eerstvolgende synode een voorstel tot besluitvorming rond het vrijgeven van Orde D voor te leggen.”

De door de synode ingestelde commissie Holland-Zuid voelde hier echter niet voor. Binnen de kerken is weinig draagvlak voor deze liturgie, zo leidde zij af uit het rapport van deputaten. „Daarom is het niet zinvol een voortgezette opdracht te geven voor de ontwikkeling van Orde van dienst D.” En plaatselijke kerken die gebruik willen maken van materiaal dat rond de ordinariumliturgie is verzameld, kunnen terecht bij het liturgisch steunpunt.

Voorzitter ds. J. Ophoff onderstreepte dat de commissie geen principiële bezwaren heeft tegen de ordinariumliturgie. Wel wees hij op de „periode van schuldbelijdenis en verootmoediging” waartoe Zuidhorn besloot. Aanleiding daartoe was óók de onvrede over het proces van liturgische vernieuwingen die er bij kerkleden was ontstaan. „Ik vind dat dit element ook op deze synode best een rol mag spelen. Want diezelfde onvrede tref je in onze kerken nog steeds aan.”

Ds. L. E. Leeftink (Nijmegen) stelde, samen met twee andere predikanten, voor „de Orde van dienst D, zoals die door de GS van Zuidhorn 2002 is aangeboden, naast de bestaande orden A, B en C, vrij te geven voor gebruik in de kerken.” De commissie nam dit voorstel niet over.

Uiteindelijk ging de synode, met 24 stemmen voor en 12 tegen, akkoord met het voorstel van de commissie Holland-Zuid. Hiermee nam zij een besluit „dat deputaten de eredienst graag anders hadden gezien”, merkte de preses, ds. P. Niemeijer, na afloop van de stemming op. „We hopen dat de Heere dit besluit zal zegenen en dat het de vrede in onze kerken zal dienen.”

Diezelfde morgen hadden deputaten al een andere teleurstelling moeten incasseren. De synode verwierp namelijk -met 25 stemmen tegen, 9 voor en 2 onthoudingen- hun voorstel om te besluiten hun op te dragen de bezinning rond het onderwerp liturgie en cultuur in de kerken „te stimuleren en te ondersteunen.” Ook hier gingen de afgevaardigden -vijf onthielden zich van stemming- akkoord met het voorstel van de commissie Holland-Zuid.

Volgens de commissie heeft de studie van deputaten weliswaar oriëntatiepunten opgeleverd „die nuttig zijn om te overwegen”, maar zijn deze „niet van zodanige aard dat ze tot het uitgangspunt moeten worden verheven voor toekomstig beleid ten aanzien van liturgie en kerkmuziek.”