Ze werden onder anderen toegesproken door hun eigen premier, Etienne Ys, zowel in het Nederlands als in het Papiaments. Hij wees erop dat de Antillen veel voor het Koninkrijk hebben betekend en nog betekenen. „Door de Antillen heeft Nederland een grens binnen het Amerikaanse continent en betekent Nederland wat in de wereld".

Premier Ys zei dat Antillianen en Arubanen een bijdrage blijven leveren als Nederlanders. „Daarom kunnen we niet toestaan dat wordt getornd aan onze fundamentele mensenrechten binnen het Koninkrijk". Hij kreeg bijval van de Tweede–Kamerleden Leerdam (PvdA) en Azough (GroenLinks). De Kamercommissies voor Antilliaanse zaken en van Integratie hadden vlak daarvoor een petitie in ontvangst genomen van het Overlegorgaan Caribische Nederlanders (OCaN). Ook werden zeshonderd handtekeningen uit Amsterdam overhandigd.

De lage opkomst betekent niet dat Antillianen niet geïnteresseerd zijn in de kwestie, zei Roy Pieters, voorzitter van OCaN. „Wij hebben geen cultuur van demonstreren". Ook de Antilliaanse Claire Romijn (52) uit Capelle aan den IJssel stelde dat de meesten moeten werken, studeren of gewoon geen geld hebben om te komen. Het enthousiasme van de aanwezigen is er niet minder om. Velen verdringen zich rond Ys, die geduldig op de foto gaat en praatjes maakt.

Romijn hield een hartstochtelijk betoog dat ook naar positieve kwesties moet worden gekeken. „De meesten doen het goed, komen hier studeren en blijven hier werken. Jongeren die het minder doen, moeten we een hart onder de riem steken en zeggen: je kunt het". Romijn is al tien jaar inburgeringsdocente. Ze vindt het jammer dat Nederland niet meer doet om op de Antillen de situatie te verbeteren, zodat ook daar meer toekomst is. Zelf zou ze graag terug gaan, maar ze kan er geen vaste baan krijgen. Op haar terrein zijn alleen vrijwilligersklussen. „Daarmee krijg ik geen brood op de plank en ik moet als alleenstaande moeder wel mijn gezin onderhouden".