Gulf News De grootste ”wake up call” in de Indiase geschiedenis van natuurbescherming, noemt Gulf News het bericht over het tijgerloos geworden tijgerreservaat in de deelstaat Rajasthan.

„Het drama van Sariska kon gebeuren als gevolg van een compleet faillissement van het bosbeschermingsprogramma in India. Opnieuw raast er daarom terecht een media-blitzkrieg door het land, met berichten over de stille verdwijning van de tijger. Al eerder was daarvan begin jaren ’70 sprake, toen werd daarop gereageerd met Project Tiger in 1973, bedoeld om de tijgers in India beter te beschermen.” Sariska laat zien dat er opnieuw actie moet worden ondernomen, aldus de krant.

The Independent
Ook in deze (Britse) krant een groot verhaal over Sariska, onder de titel ”Cats in crisis”. Daarin onder andere meer over de oorzaken achter de verdwijntruc.

Incompetentie van de parkwachter en corruptie zijn volgens de onderzoekers van het CBI de belangrijkste oorzaken van het verdwijnen van de laatste 28 tijgers in het reservaat. Plaatsvervangend parkdirecteur Braj Sharma steekt het echter op gebrek aan geld. „We zijn geen partij voor stropers.”

De krant wijst verder op de wereldwijd lucratieve markt voor tijgerproducten. „Een tijgerhuid levert al gauw 10.000 pond op, die is vooral geliefd bij Arabieren. Voor een tijgerkop krijg je 600 à 800 pond. De botten, vermalen tot poeder, zijn het ingrediënt van zo’n honderd traditionele Chinese medicijnen. Per kilo betaal je 3000 pond. Ook de tanden, de penis, en het vet van de dieren zijn goud waard.”

The Hindu
Is Sariska nu een uitzondering, of een symptoom van een veel omvangrijker kwaal die in stilte alle tijgerreservaten in India heeft aangetast, vraagt The Hindu zich af.

De politieke en publieke wil om de tijger te redden is verdwenen met de economische liberalisering van het land begin jaren ’90. De bossen zijn doelwit van commerciële bedrijven, want er is hout te halen, maar ook marmer, edelstenen, mangaan, ijzer, bauxiet en tal van andere mineralen. Sinds 1991 is er dan ook sprake van versnelde ontbossing. De krant gaat verder in op het probleem armoede, dat maakt dat beschermde gebieden toch worden leeggeroofd: reservaten liggen veelal als eilandjes in een zee van armoede en ontbering. Effectieve bescherming van reservaten (en tijgers) is alleen mogelijk als de armoede onder omwonenden wordt aangepakt. Sariska ligt tussen twee grote steden in: New Delhi en Jaipur. Bijna vijftig dorpen liggen er in het gebied, in totaal goed voor zo’n 40.000 mensen.

De krant bepleit ook voor dit park ”social fencing”: geen hek van prikkeldraad eromheen, maar slechts een buffer van mensen die actief betrokken zijn bij het beheren van het park, en die daar ook hun inkomsten uit krijgen. „Een goed voorbeeld is het Periyar Tijger Reservaat in Kerala. Het ecotoerisme in het park levert zo’n 40.000 mensen op tal van manieren werk en inkomen.”

Indian Express
In deze krant behalve een positief bericht over de Indiase tijger toch ook een kritische noot. Indiase autoriteiten goochelen al jaren met cijfers over het aantal tijgers in hun deelstaat.

De krant laat de minister van Bosbouw van de deelstaat Maharashtra, Babanrao Pachpute, aan het woord die vorige week beweerde dat het aantal tijgers in zijn deelstaat juist is gestegen: van 238 naar 303.

Natuurbeschermers in de deelstaat hechten evenwel weinig waarde aan de cijfers van Pachpute. „De overheid gebruikt verouderde methoden van tellen”, aldus tijgerspecialisten. Vandaar dat ze ook twijfelen aan het totaalaantal tijgers in hun land. Dat zouden er volgens de overheid zo’n 3000 zijn. Het werkelijke aantal ligt volgens hen rond de 1800.

Jakarta Post
De Indonesische krant Jakarta Post vraagt in zijn editie van maandag aandacht voor illegale houtkap die onder het mom van legaliteit wordt gepleegd.

„Er wordt te veel gekeken naar illegale houtkap in Indonesië. Maar kijk eens hoeveel er illegaal wordt gekapt door zogenaamd bonafide bedrijven, ondernemingen die wel een vergunning hebben voor het kappen van hout, maar daarmee verder buiten hun boekje gaan.”

De krant geeft enkele voorbeelden van de manier waarop zulke bedrijven te werk gaan. „Ze suggereren dat ze tijdelijk stilliggen, maar intussen zagen ze rustig verder.” Een bedrijf in Berau (op Kalimantan) kapte vorig jaar 58.784 kubieke meter hout, terwijl de vergunning enkel voor het jaar 2003 was afgegeven.

Door te beloven op de kale grond oliepalmplantages neer te zetten -een belofte die vervolgens niet worden nagekomen- weten veel bedrijven ook concessies los te krijgen. Verder wordt er enorm geknoeid met cijfers. In Berau lag de werkelijke houtproductie vijf tot zeven keer hoger dan de opgegeven cijfers.