Over schoonfamilies en een snoevende lakei
Plaatjes kijken van sprookjesprinsessen? Dat kan. Sinds jaar en dag grossieren bladen zoals Vorsten Royale, Toute Royale en Royals in het prachtigste fotomateriaal van en over vorstenhuizen. Is het ene blad serieuzer dan het andere, allemaal hebben de tijdschriften gemeen dat ze zich uitsluitend richten op gebeurtenissen die zich in en rondom ’paleizen’ afspelen. Sinds kort is er een nieuwe loot aan de stam in de vorm van het blad Koninklijke Hoogheid.
Dit jaar maakt het tijdschrift Koninklijke Hoogheid een zogenaamde doorstart. Sinds 1998 verscheen het blad als Chronique Dynastique. De nieuwe naam is in ieder geval voor het Nederlandse publiek toegankelijker, hoewel het Frans deftiger klonk. Koninklijke Hoogheid verschijnt dit jaar drie keer (in mei, september en december) en het is de bedoeling volgend jaar uit te groeien tot een kwartaalblad.
Koninklijke Hoogheid lijkt een privé-onderneming van historicus drs. Arnout van Cruyningen. Hij heeft verschillende publicaties over het Huis van Oranje-Nassau op zijn naam staan. Ook andere dynastieën komen bij hem aan bod.
Het eerste nummer van Koninklijke Hoogheid heeft in ieder geval een pakkende omslag. Een echte blikvanger is het realistische portret van koningin Beatrix dat ter gelegenheid van haar regeringsjubileum is gemaakt door de Leusdense kunstenares Alexandra van Cruyningen.
Het magazine biedt niet echt nieuws of onthullingen - de redactie wil de lezer op gedegen wijze informeren over heden en verleden van de Europese vorstenhuizen, en heeft bijzondere aandacht voor het Oranjehuis. „Grote plechtigheden als bruiloften en begrafenissen worden nauwgezet en gedetailleerd verslagen”, aldus een schrijven bij de introductie van Koninklijke Hoogheid. Daarom staat bijvoorbeeld de liturgie van de dienst van gebed en toewijding bij de huwelijksvoltrekking van de Britse prins Charles en Camilla Parker Bowles voluit in Koninklijke Hoogheid.
De eerste editie van Koninklijke Hoogheid bevat onder meer artikelen over het zilveren regeringsjubileum van koningin Beatrix, een koninklijk jaaroverzicht van 2004, een gesprek met Van Cruyningen over zijn boek ”Oranje in beroering”, in memoriams van koningin Juliana, prins Bernhard, groothertogin Joséphine-Charlotte en vorst Rainier III en een aantal boekbesprekingen.
De recensie van ”De schoonfamilie” van de historici Dorine Hermans en Daniela Hooghiemstra is in Koninklijke Hoogheid niet bijzonder positief. Toch is dit boekje (uitg. Mouria, Amsterdam, 2005; ISBN 90 458 5142 3; 112 blz.; € 9,50) interessant, al is het alleen maar omdat het over schoonfamilie gaat. Hoe noem je je schoonvader of -moeder? Hoe stel je je op tegenover de schoonfamilie die in jouw huis de boel wil regelen? Hoe ga je evenwichtig en respectvol om met een misschien in jouw ogen wat te bedillerige schoonmoeder?
Anders wordt het als je schoonfamilie een koninklijke status heeft. „Trouwen uit liefde is op zich al niet gemakkelijk, maar als er ook nog rekening moet worden gehouden met de belangen van de hele familie en het hele land, lijkt het haast onmogelijk”, aldus de auteurs, van wie Dorine Hermans een publicatie schreef over de eerste burger aan het hof: mr. Pieter van Vollenhoven.
De auteurs hebben hun boek ingedeeld in portretten over de geduldige schoonzoon Willem Frederik van Nassau, de hunkerende schoonzoon prins Bernhard, de ambitieuze schoonzoon mr. Pieter van Vollenhoven en de boze schoonzoon Edwin de Roy van Zuydewijn. Met name het interview met laatstgenoemde biedt een aardig inkijkje in de persoon van de ex-echtgenoot van prinses Margarita. „Ik kan er moeilijk tevreden mee zijn dat ik word afgeschilderd als een cocaïne snuivende nepbaron.” Als hij zich stil had gehouden en de affaire-Margarita niet naar buiten had gebracht, was hij „een snoevende lakei” geworden. „Zo zit ik niet in elkaar, dat kan ik niet. Wat ik wel kan, is een briljante carrière neerzetten, een captain of industry worden. Maar dat staat nu dus op losse schroeven. U denkt toch zeker niet dat ik morgen bij Koninklijke Olie kan gaan solliciteren?”
De Roy kan naar eigen zeggen goed met kinderen omgaan. „Huilbaby’s van vrienden zitten drie minuten bij mij op schoot en ze huilen niet meer. Het leuke aan kinderen is de waarheid. Ze zijn wars van scheidslijnen binnen maatschappijen. Ik zou wel vijf kinderen willen hebben. Maar je moet afwachten wat God je geeft.”
Verder nemen de auteurs de adellijke titels onder de loep en doen ze uit de doeken dat het verlenen van titels willekeurig plaatsheeft en grotendeels afhangt van de Koningin. Omdat Pieter van Vollenhoven niet van adel was en bovendien een Nederlander, werd hij geen prins. Maar terwijl de stamboom van de Van Vollenhovens ’respectabeler’ oogt dan die van zijn eigen schoondochters Marilène en Annette, werden zij wel zonder slag of stoot prinses.
Met de komst van schoonfamilie buigen staatslieden zich samen met de Koningin over de vraag welke titel een nieuw Oranje-lid krijgt. Dat wordt vervolgens in de wet vastgelegd. Dat zijn volgens Hermans en Hooghiemstra „momenten waarop de monarchie haar ware aard toont als statusfabriek.”
Intussen blijven sommige vragen in het boekje onbeantwoord. Zo weten we nog steeds niet hoe prinses Máxima informeel haar schoonmoeder aanspreekt en hoe haar schoonzussen de hunne noemen.
Koninklijke Hoogheid verschijnt dit jaar drie keer. Een abonnement kost 18 euro. Ook een e-mailabonnement is mogelijk: drie nummers in pdf voor 6 euro. Te bestellen bij info@cruyningen of Arnout van Cruyningen, Diepvoorde 2059, 6605 GB Wijchen, tel. 024-3790295.
