De CAO-coördinator erkent dat het vreemd kan overkomen wanneer de vakbeweging dit soort waarschuwingen geeft. „Feit is dat de loonkosten de pan uitrijzen, in ieder geval harder dan in het buitenland. Dat kan zorgen voor een oplopende werkloosheid. Wij stellen ons daarom verantwoord op”, lichtte hij toe.

Volgens Van der Kolk heeft de vakbeweging zich altijd verantwoordelijk getoond. „We zeggen niets anders dan dat we die discipline willen vasthouden en dat we moeten oppassen voor jubelberichten.”

De FNV-bestuurder wijst op de CAO-onderhandelingen die gaande zijn in de metaalelektro. „In de metaal waait een fors gure wind. Als het zo doorgaat, vliegen de werknemers er bij bosjes uit. Om te voorkomen dat de industrie straks lang aan te hoge loonkosten vastzit, gaan we voor een tussen-CAO.”

Afgelopen najaar heeft de FNV de centrale looneis voor 2002 op 4 procent vastgesteld. „We gaan naar grofweg 3 procent. De gemiddelde stijging van de CAO-lonen ligt nu tussen de 3 en 3,5 procent. De ondergrens is de inflatie.”

Van der Kolk benadrukt dat de salarisverhogingen in CAO’s „slechts voor de helft” debet zijn aan de stijgende loonkosten. De werkgevers moeten „ook de hand in eigen boezem steken” en oppassen met het uitbetalen van extraatjes en bonussen. Door de krapte op de arbeidsmarkt is dat misschien lastig, maar dan moeten ze volgens de bestuurder vervolgens niet naar de vakbonden wijzen.

Verder heeft de overheid ook haar steentje bijgedragen aan de oplopende loonkosten, stelde de CAO-coördinator. „Vooral door de sociale premies veel te hoog vast te stellen.”

De vakcentrale CNV is lichtelijk verbaasd over de oproep van de FNV. „Niet om onszelf op de borst te kloppen, maar wij hebben altijd al ingezet op een verantwoord loonbeleid. Wij hebben ook afgelopen najaar geen centrale looneis van 4 procent vastgesteld”, aldus een woordvoerder. Het CNV bepaalde eind 2001 dat minimaal de koopkracht van werknemers behouden moet blijven, ofwel een looneis van minimaal 2,25 procent.