Synode NGK zet Bijbelteksten inzake homoseksuele relaties buiten discussie
Met verdriet namen wij kennis van de besluiten van de NGK-synode van Deventer op 8 maart over het toelaten tot de ambten van mensen in een homoseksuele relatie en de mogelijkheid zo’n relatie kerkelijk te zegenen. Om verschillende redenen hebben wij hier grote moeite mee.
We willen vooropstellen dat wij ons niet keren tegen homoseksuele broeders en zusters, ook niet als die kiezen voor een relatie. We hebben oog voor de pastorale kant en het feit dat er in het verleden onbarmhartig met hen is omgegaan. Wij willen iedereen, van welke achtergrond of oriëntatie ook, van harte welkom heten.
In de NGK was tot dusver altijd het uitgangspunt: wat de Schrift duidelijk leert is normatief
De kerk is een gemeenschap van allen die hun heil bij Jezus Christus zoeken. En voor allen geldt dat je niet eerst in denken of gedrag vernieuwd moet zijn voordat je erbij mag horen. Wij denken echter niet dat fouten in het verleden worden goedgemaakt door nieuwe fouten in het heden.
Met het oog op Christus
Het gaat ons om het volgende. In de Nederlandse Gereformeerde Kerken (NGK) was tot dusver altijd het uitgangspunt: wat de Schrift duidelijk leert is normatief. We geloven dat God zelf daarin aan het woord is en dat Hij daarmee Zijn wil voor ons leven kenbaar maakt. Wij weten dat het lezen van de Bijbel soms niet eenvoudig is. Ook weten we niet altijd wat een tekst precies betekende in de originele context. En ook als we die betekenis wel kennen, is het niet vanzelfsprekend wat de boodschap voor vandaag is.
Morele voorschriften als die rond huwelijk en seksualiteit worden in het NT eerder aangescherpt dan afgezwakt
We erkennen het goed recht van een hermeneutiek die de kloof tussen toen en nu probeert te overbruggen. Zo zijn er allerlei geboden in de Bijbel waar verantwoord lezen een onderscheid maakt tussen het tijdelijke of cultureel bepaalde en het principe dat daarin naar voren komt. Een illustratie: Als Paulus zegt: „Ik wil dat mannen overal waar ze bidden de handen vol toewijding opheffen, zonder wrok of onenigheid”, dan bedoelt hij niet dat je als man alleen met de handen omhoog mag bidden, maar zegt hij wel iets over de innerlijke houding waarmee je dat doet.
Voor Paulus zou goedkeuring van gelijkgeslachtelijke relaties ondenkbaar zijn geweest
Het is verder belangrijk bij elke individuele tekst de context van Gods Woord als geheel te betrekken. Wat in een bepaald geval onhelder is, kan worden begrepen in het grote kader van Gods openbaring aan ons. Zo zijn er lijnen te trekken die ook altijd in de kerk gezien zijn. Het meest helder is het onderscheid tussen de oude en de nieuwe bedeling. De ceremoniële of burgerlijke geboden voor Israël kunnen niet zomaar op onze tijd worden toegepast. De hele Bijbel moet gelezen worden met het oog op Christus. Augustinus zei al: Het Nieuwe Testament gaat schuil in het Oude Testament en het Oude gaat open in het Nieuwe.
Aan de kant geschoven
Wat naar ons besef evenwel niet kan, is de klaarblijkelijke betekenis van de tekst krachteloos maken door die geheel en al tijd- en cultuurgebonden te verklaren. En dat is wat de synode nu doet. Als het gaat over morele voorschriften, zoals die rond huwelijk en seksualiteit, worden die in het Nieuwe Testament eerder aangescherpt dan afgezwakt. Paulus heeft de persoonlijk getoonzette waarschuwingen tegen homoseksuele praktijk in Leviticus in één woord opgenomen in de ethiek van het Nieuwe Testament (1 Korinthe 6; 1 Timotheüs 1). Voor Paulus of welke andere Joodse of vroegchristelijke auteur ook zou goedkeuring van gelijkgeslachtelijke relaties ondenkbaar zijn geweest. Toch worden op grond van eigentijdse inzichten deze normen nu aan de kant geschoven. Wij menen dat hiermee het gezag van de Bijbel onder ons ernstig wordt aangetast.
Ook geeft de synode zich geen rekenschap van het morele criterium van ”man-van-één-vrouw” en ”vrouw-van-één-man” (1 Timotheüs 3 respectievelijk 5) dat de apostel aan een voorbeeldige positie in de gemeente verbindt. Dit tekort aan focus op wat de Schrift kritisch zegt, leidt ertoe dat de aanmoediging over het hoofd is gezien om Christus ook in gemis aan seksuele vervulling te volgen „met het oog op het Koninkrijk van de hemel” (Mattheüs 19). Deze aansporing geldt hetero- en homoseksuele christenen en kan juist die broers en zusters een ereplaats geven die in navolging van de Heer het celibataire leven kiezen (1 Korinthe 7).
Slecht onderbouwd
In onze samenleving wordt op allerlei manieren geëxperimenteerd met relaties en seksualiteit. Wij geloven dat God in de schepping het verwekken en grootbrengen van kinderen verbonden heeft aan de intieme band tussen man en vrouw in het huwelijk en dat kinderen het best kunnen opgroeien met een vader en een moeder. De synode opent hiermee de deur om afstand te nemen van de vastheid van Bijbelse normen en structuren. Wij willen met deze reactie onze bezorgdheid uitspreken en dat wij in onze kerken willen vasthouden aan het onverkorte gezag van Gods Woord, over geloof en leven. Wij willen geen kerk waarin we ons moeten excuseren voor het uitdragen in prediking en pastoraat van de Bijbelse leer over huwelijk en seksualiteit, zoals in Hebreeën 13:4 wordt bedoeld: „Het huwelijk zij in ere bij allen en het bed onbezoedeld.”
Wij vinden het moeilijk te begrijpen dat een kerk die zich voorheen zo sterk profileerde als Bijbelgetrouw is overgegaan, ongetwijfeld met de beste bedoelingen, tot deze slecht onderbouwde besluiten.
De auteurs zijn lid van de Nederlandse Gereformeerde Kerken. Dit artikel verwoordt hun ”Verklaring over de synodebesluiten van de NGK 2025”.
