Belangstellenden groepen samen in de kerkzaal van het zendings-diaconessenhuis. Voor het orgel en de kansel bouwen gitaristen van leefgemeenschap In de Vrijheid de geluidsinstallatie op. De jaarlijkse leefgemeenschappendag is bedoeld om mensen kennis te laten maken met deze samenlevingsvorm, maar bevordert tegelijk de contacten tussen leefgemeenschappen onderling. Pakweg de helft van de honderd aanwezigen behoort hiertoe. Een leefgemeenschap, een soort commune op grote schaal, bestaat vaak uit een kerngroep die tijdelijk opvang biedt aan mensen die tot rust willen komen, bijvoorbeeld na een scheiding of bij overspannenheid. Niet zelden zetten leefgemeenschappen zich door middel van projecten in voor daklozen en verslaafden.

Fractievoorzitter Rouvoet van de ChristenUnie pakt het thema ”geloof en samenleving” als eerste bij de kop. Het programma is aan hem aangepast vanwege een radio-interview dat hij ’s middags moet geven over hetzelfde onderwerp, naar aanleiding van de onafhankelijkheidsverklaring van kamerlid Wilders.

In zijn inleiding verzet Rouvoet zich tegen het idee dat het christelijk geloof niet in het publieke domein thuishoort. „Ook bij Bart Jan Spruyt is de gedachte ontstaan dat het christelijk geloof niet de leidraad kan zijn bij het inrichten van de samenleving. Dat vind ik een vergaande uitspraak. In feite is dat een ontkenning van de opdracht om zout en licht te zijn. Hij sluit althans het terrein van de politiek daarbuiten.”

Waarom merkt de samenleving niet dat het geloof in Jezus Christus een geweldig positieve kracht is? vraagt de CU-voorman zich af. „Waarom bestaat het beeld dat religie alleen narigheid veroorzaakt? Misschien moeten wij naar onszelf kijken.”

Hij verwijst naar de bijbelse roeping om zout en licht te zijn. „Wij zijn de smaakmakers en de bederfweerders in de samenleving. In deze tijd komt iedere keer weer naar voren dat religie geen evidente betekenis heeft. Hebben we niet te veel geschuild voor het paarse onweer, in de ark van Noach? Eropuit, zou ik zeggen. We staan allemaal aan het front in deze van God losgeslagen wereld. Niet alleen christenpolitici. Het is de vraag of we met onze mogelijkheden van onze Heer willen getuigen.”

De christelijke presentie in de samenleving op zijn best is de proclamatie van Christus’ heerschappij over heel ons leven, aldus Rouvoet. „En weet hebben van schepping, zondeval, verlossing én herschepping.”

De beste manier om als christenen zout en licht te zijn, vindt hij, is in zogenaamde ”little platoon”: kleine groepen zoals leefgemeenschappen. Rouvoet refereert met deze term aan het boek ”Kingdoms in Conflict” van Charles Colson, die het begrip op zijn beurt overnam van Edmund Burke, de vader van het conservatisme. „We hoeven geen grootse debatten te voeren om de samenleving te bewegen. We moeten het hebben van de kleine pelotons die op hun plaats hun opdracht verstaan en de samenleving ingaan.”

Verschillende leefgemeenschappen, zoals Oudezijds 100, de Emmaüsbeweging en Revival Joy, presenteerden zich zaterdag. Op de vraag waarom iemand bij een leefgemeenschap wil horen antwoordt W. Dorsman, lid van leefgemeenschap Elim in Doorn: „Dat is het bekende verhaal van de individualistische samenleving. Mensen die daar niet in mee willen gaan, vinden in een leefgemeenschap een manier om de sociale verhoudingen te herstellen. Bovendien kun je in zo’n samenlevingsverband meer voor een ander betekenen en wordt je eigen leven verrijkt.”

Volgens Dorsman zijn er in Nederland zo’n 35 christelijke leefgemeenschappen. Sommige bedruipen zichzelf, andere leven van giften. De grootte varieert van enkele mensen tot groepen van over de honderd personen. Hulpverlening vindt doorgaans buiten de gemeenschap plaats, maar een leefgemeenschap zoals het evangelisch begeleidingscentrum De Schuilplaats biedt zelf hulpverlening.

Staat een leefgemeenschap met beide benen in de samenleving? Dorsman: „Bij ons komen meer gasten met maatschappelijke problemen dan in een gemiddeld gezin. En wat is de samenleving? Wíj zijn de samenleving.”