„Alsdan zal het Koninkrijk der hemelen zijn gelijk tien maagden, welke hun lampen namen en gingen uit, de bruidegom tegemoet.”

Het doel van deze gelijkenis is om aan de heiligen te tonen in welke situatie de Kerk van God aan het eind van de tijden zal verkeren, als de Rechter voor de deur staat, als de Zon der gerechtigheid over een zondige wereld onder zal gaan.

Met het Koninkrijk der hemelen wordt hier niet de eeuwige heerlijkheid of het Evangelie bedoeld, hoewel beide wel zo aangeduid worden, maar de zichtbare schare van belijdende christenen, of ze nu écht of alleen in náám belijders zijn. De onderdanen van het Koninkrijk van Christus, zoals dat hier bedoeld wordt, bestaan uit twee groepen: echte onderdanen, inwendig door genade geworden, en anderen die door hun belijdenis slechts uitwendig en in schijn onderdanen zijn.

Het getal tien ziet op het kleine aantal belijders dat in die tijd in de wereld gevonden zal worden, want het zal zijn als in de dagen van Noach en Lot. Als de Zoon des mensen komt, zal de wereld het zeer druk hebben, zullen er erg weinig belijders zijn en zal de levende godzaligheid in diep verval zijn.

Zij worden maagden genoemd, omdat ze uitwendig en ogenschijnlijk Christus, Zijn dienst en de waarheid aankleefden en Zijn naam openlijk beleden. „Zij gaan uit”, dat wil zeggen: ze keren de wereld de rug toe, ze voegen zich bij Gods kinderen en gaan met hen om.

William Huntington,predikant te Londen
(”De wijze en de dwaze maagden”, 1835)

William Huntington (1745-1813) was predikant in Engeland. Hij werd geboren in een arm gezin in Cranbrook (Kent). Huntington werd kolensjouwer. Vanaf 1774 ging hij voor als predikant. Hij preekte vooral in Sunbury-on-Thames. In 1782 werd hij predikant in Londen en trok er veel volk. Achter zijn naam schreef hij S.S.: Saved Sinner (geredde zondaar). Verschillende van zijn geschriften zijn ook in het Nederlands vertaald, zoals ”De Kassier der armen”.