In een strandstoel aan de rand van de vijver happen twee dames in een tosti. Hinke Kuperus uit Nijkerk is door haar vriendin Greet uit Groenekan meegenomen naar de Terdege Zomerfair. „Je ziet hier geen korte of lange broeken”, valt haar op. Haar vriendin had nog gezegd: „Voel je vrij in wat je aantrekt, maar iedereen draagt daar een rok.” Dat laatste klopt niet helemaal, maar Kuperus paste zich aan de meerderheid aan.

Ze heeft daar geen enkel probleem mee. „De sfeer is geweldig”, vindt ze. „Zo veel kinderen. En iedereen ziet er goed uit.”

Sfeer, dat doet het ’m op de Terdege Zomerfair. Fleurige vazen en kleurige kandelaars op de terrastafels vrolijken de boel op. Net als de lampionnen in de bomen en wapperende stoffen slingers. Majestueus middelpunt vormt het kasteel. Binnen heb je workshops als portrettekenen en cupcakes versieren. En van de trappen schrijden elke middag bruiden om hun trouwjurk te showen.

Nieuws in beeld

Bruidsmodeshow. beeld Renate Bleijenberg

Gisette van Dalen bij de Terdegestand. beeld Renate Bleijenberg

Een vrouw heeft de Terdege-agenda gekocht. beeld Renate Bleijenberg

Teunie Luijk geeft een workshop. beeld Renate Bleijenberg

Twee vrouwen bij de Terdegstand. beeld Renate Bleijenberg

Bezoekers van de Terdege Zomerfair. beeld Renate Bleijenberg

Terrasje pakken. beeld Renate Bleijenberg

Met het gezin op pad. beeld Renate Bleijenberg

Bloemen gehaald. beeld Renate Bleijenberg

Even pauze houden. beeld Renate Bleijenberg

Kinderen met een militair. beeld Renate Bleijenberg

Heerlijk ontspannen. beeld Renate Bleijenberg

Kinderen bij de kinderboerderij. beeld Renate Bleijenberg

Twee meisjes poseren voor Kasteel Groeneveld. beeld Renate Bleijenberg

Snoepjesroze

„Het oog wil ook wat”, zegt Jeannette Zeeman, bladmanager van Terdege, over de hippe uitstraling van het event. „We kleden de fair feestelijk en sfeervol aan, zodat mensen een gezellig dagje uit hebben.” Inhoud en kleur, daar draait het volgens haar om. Ze wijst op de posterkaarten met Bijbelteksten die gretig aftrek vinden. „Je wilt mensen wat moois in handen geven en tegelijk iets waardevols bieden.”

Foodtrucks maken het plaatje op de fair af. Hier haal je mierzoete taartjes bij een snoepjesroze caravan, bakken mensen hamburgers op de motorkap van een oude jeep, en serveren ze gebak vanuit een foodtrailer. Bezoekers nemen maar voor lief dat ze voor hun muntthee of cappuccino dik twintig minuten in de rij moeten staan.

Vorig jaar verhuisde de zomerfair van Barneveld naar Baarn. Het landgoed in hartje Biblebelt werd te klein. „Een spannende keuze, maar mensen weten ons te vinden. Zowel jong als oud”, stelt Zeeman vast. Ze hoopt de 20.000 bezoekers van de vorige editie dit jaar te overtreffen.

Jacht

Bij de stand van de Jagersvereniging deelt Cors Aantjes ganzenborst en -grillworst uit. Het verbaast hem dat bezoekers niet met kritische vragen komen over de jacht. „Mensen zijn niet afwijzend, maar nieuwsgierig.” Normaal is dat wel anders. „Op straat worden we geregeld uitgevloekt als we met een jachtgeweer lopen.” Aantjes vermoedt dat christelijk publiek anders tegen de natuur aankijkt dan de gemiddelde Nederlander. „Dat je als rentmeester de natuur ook mag gebruiken om daaruit te oogsten.”

„Het verbaast mij dat ik hier geen kritische vragen krijg over de jacht” - Cors Aantjes, jager

Alle gratis proeverijen en weggevertjes ten spijt, met een lege portemonnee begin je weinig op het kasteelterrein in Baarn. Jurken met stroken, glitter en kant verleiden jonge vrouwen. Moeders sjouwen met kinderwagens langs kramen vol kaarsen en kettingen, ze passen hoeden en verlekkeren zich aan vintage spulletjes. Een standhouder showt waarom haar pannen de beste deksels hebben. „Ze laten lucht door, maar geen vetspetters.”

Te midden van de shoppende massa vallen twee dames elkaar in de armen. „Dat verwacht je toch niet!” roept een van hen. „En je bent nog precies hetzelfde!”

Zanger

Uniek is dit jaar een nagebouwd Amerikaans kampement uit de Tweede Wereldoorlog. Kapper Tjalf van Schaik heeft zijn knipgerei uitgestald voor een legergroene tent. „Een set uit 1944, allemaal niet-elektrisch”, zegt hij trots. Twee vrouwen vertrouwden hem deze middag toe de schaar in het haar te zetten. De tondeuse zonder snoer, die gewoon op handkracht werkt, lijkt voor bezoekers toch een stap te ver.

„Rock of Ages, cleft for me”, schalt de stem van een soldaat even verderop. Rond het harmonium van de geestelijk verzorger Sil Rustenburg staat een groepje kinderen geboeid te luisteren naar het ”Vaste Rots van mijn behoud”. „Hier lijkt het geloof vanzelfsprekend”, valt de zanger op. „Ik sta vaker op events waar bezoekers mij niet verwachten. Niet iedereen zit erop te wachten, maar het mooie is dat ik dan ook gesprekken heb met mensen die zoekende zijn.”