Afgelopen week bracht de Amerikaanse nieuwszender CNN naar buiten dat Rusland een moordaanslag had beraamd op Armin Papperger, de directeur van Duitslands grootste wapenfabriek, Rheinmetall. CNN baseerde zich voor deze informatie op de Amerikaanse geheime dienst. De Verenigde Staten seinden Berlijn in en de aanslag werd verijdeld.

Moskou had overigens niet alleen Papperger in het vizier, maar ook directeuren van andere Europese wapenconcerns. De bedrijven hebben gemeen dat ze allemaal wapens voor Oekraïne fabriceren. Rheinmetall is met Kyiv zelfs overeengekomen een wapenfabriek in Oekraïne te bouwen.

De moordplannen maken deel uit van de hybride oorlogsvoering die Rusland al jaren tegen het Westen voert, maar de laatste maanden steeds heviger en grover. Tot de civiele middelen die president Poetin gebruikt behoren het verspreiden van desinformatie en hulp aan pro-Russische politieke partijen. Moskou is er vooral op uit twijfel te zaaien onder de Europese burgers over het nut van de Europese steun aan Oekraïne. Tegelijk wil Rusland de polarisatie in de westerse samenleving vergroten.

Tot de fysieke instrumenten van Rusland behoort het saboteren van westerse wapentransporten naar Oekraïne. De sabotageacties zijn overigens lang niet altijd het werk van de Russische geheime dienst. Poetin spant als het even kan naïeve westerse burgers voor zijn karretje. In de Koude Oorlog noemde het Kremlin dergelijke lieden nuttige idioten.

De plannen om Papperger en andere managers te doden tonen aan hoever Poetin gaat met zijn hybride oorlogsvoering. Valt het te verklaren uit de geringe vooruitgang die de Russische president op het slagveld in Oekraïne boekt? Of is het puur tactiek van de Russen? Voert Poetin de druk voorzichtig op en laat hij het geweld heel langzaam escaleren, zodat het Westen aarzelt om terug te slaan en het uiteindelijk niets doet? Die strategie doet denken aan de metafoor over de kikker die in een pan met koud water op een laag vuur wordt gezet. Het dier blijft in de pan zitten omdat het aanvankelijk nauwelijks merkt dat het water heter wordt, maar komt uiteindelijk om.

De houding van het Westen doet aan de kikker denken. Wij gaan voorzichtig met Poetin om. Wij willen hem vooral niet irriteren en willen in geen geval als oorlogspartij optreden.

Die voorzichtigheid valt te begrijpen, maar tegelijk is het van groot belang dat het Westen waakzaam blijft. De Duitse regering stelde, nadat het nieuws over de verijdelde aanslag op Papperger naar buiten kwam, dat „Europa zich zo goed mogelijk moet beschermen” en „vooral niet naïef moet zijn”. Berlijn heeft hier een punt: we moeten alert en waakzaam blijven, en ons vooral niet door Poetin laten intimideren.