Officier van justitie H. Vrijhoeven sprak van een opeenvolging van trieste gebeurtenissen. S. legde in de tbs-kliniek Flevo Future in Utrecht begin vorig jaar via een chatbox op internet contact met het meisje uit Voorschoten. Hij deed zich veel jonger voor als hij was, het meisje juist ouder. Volgens de aanklaagster is door de anonimiteit van het chatten geen of zeer beperkte controle mogelijk. „Ik laat het bij de signalering van deze moderne vorm van contact leggen. Waakzaamheid is echter geboden”, zei Verhoeven.

S. ontmoette het meisje tijdens een onbegeleid weekeindverlof in een park in Voorschoten en misbruikte haar op een bankje. Toen wist hij volgens de officier wel dat ze pas 14 was. S. keerde dat weekeinde niet terug van verlof. Dat gebeurde naderhand nog drie keer. De eerste keren werd hij door familie of bekenden naar de tbs-kliniek teruggebracht.

De laatste keer mondde dat echter uit in de ontvoering van het 13-meisje uit Eibergen. Hij had eigenlijk op 11 mei een afspraak bij een instelling in verband met zijn alcoholprobleem, maar kwam daar nooit aan. Op 23 mei ontvoerde hij het meisje onder bedreiging van een mes in het Eibergse kerkdorp Rekken. „De veertig uur dat zij ontvoerd is geweest, waren doordrenkt van seks”, aldus de officier. S. heeft het meisje seksueel misbruikt onder bedreiging van een mes.

Op 25 mei gaf S. zich over aan de politie in het Duitse Münster. Verhoeven nam het hem zeer kwalijk dat hij bij de politie verklaarde dat er sprake was van een „gelijkwaardige relatie” tussen hem en het slachtoffer. „Hij noemde het een gewone man-vrouw relatie.”

Na zijn aanhouding werd bij S. op zijn kamer in de tbs-kliniek een adressenlijst gevonden met namen van vrouwen en jonge meisjes. De politie heeft met hen allen contact gezocht wat resulteerde in de aangifte van het meisje uit Voorschoten.

S. werd in 1995 veroordeeld tot twee jaar cel en tbs met dwangverpleging voor verkrachting en bedreiging. Volgens de aanklaagster is er sprake van een „identiek patroon in handelwijze.” De behandeling in de tbs-kliniek heeft volgens Verhoeven dan ook geen verbetering laten zien, maar juist een verslechtering.

Door de jaren heen heeft S. altijd contact gehouden met jonge vrouwen en meisjes. Dat gebeurde door het schrijven van brieven - waar later meer controle op kwam van justitie - maar ook via internet en de telefoon. Verhoeven noemde S. een recidivist en nam de conclusie van het Pieter Baan Centrum over dat hij verminderd toerekeningsvatbaar is en eiste daarom naast celstraf ook tbs met dwangverpleging.