Sunak, wiens conservatieve partij in de peilingen zo’n 20 punten achter Labour staat, beschuldigde Starmer ervan niet eerlijk te zijn tegenover het land op het gebied van migratie, belastingen en vrouwenrechten. Hij drong er bij de kiezers op aan zich niet „over te geven” aan de Labour-partij.

Starmer antwoordde dat Sunak te rijk was om de zorgen van de meeste gewone Britten te begrijpen. Hij voerde aan dat het Verenigd Koninkrijk uitgeput is na veertien jaar „conservatieve chaos” en dat hij de uitdagingen van veel gezinnen die worstelden met de stijgende inflatie en de kosten van levensonderhoud beter zou begrijpen.

De campagne van Sunak heeft het vanaf het begin moeilijk gehad. Zo vinden veel kiezers zijn voorstel om belastingen verder te verlagen ongeloofwaardig. Ook kreeg hij te maken met een gokschandaal waarbij vijf van zijn partijgenoten zijn betrokken.

Starmer wordt verweten dat hij niet goed uitlegt hoe hij de door hem voorgestelde verbeteringen van openbare diensten wil financieren. Ook zou hij zich bij interacties met pers en publiek aan een script houden en zich robotachtig gedragen.